ســـــخت ز این بی تـــو بـــودن
درد میکشم و بی تـــاب شـــده فرقــــم امشـــــب
درد نبــــودنت رفتـــه در فـرقم
نیستی درد ز فــرقم بــرانی
کــــه زده بــــه پیکــــرم همـــــم امشـــــب
که سخت این بی تو بودن زده مـــرا به زمین بـــر عکـــــس هــــر شــــــب
الفــــت با تو خاتمـــه بر زجر و درد هـــای مـــن مـــــرد بود همـــــه شـــــب
غیر فکـــر به تـــــو ای یار خیــــال یار ثــانی گـــــرفتن هم زهــــر بود به جــــانم قســـم به همـــین شـــــب
سرگـــردانم و افــــسرده در سیه مهتاب امشــــب
رنگ رخسارم شده چــو رخسار گل بهار امشـــــب
کــز شده عرصه زندگانی بر من جــــوان امشــــب
نفســـم افتاده به شمــــاره امـــــشب
کاش بودی تیر خلاصم بزدی نشــــکد جـــــانم بـــــه سحــــــر فـــــردا امـــــــشـــــب
حـــال که در عشق پــــاکــم فقــط بودی یک کــذاب آن همـــــه روز و شـــــــــــب!
