دسته: نوشته های حسن مصطفایی دهنوی
« فكر مردان » برادر بـبين فكر مردان بدكار را يكي ديده بنّا و معمار را نـمي بيند آن مهر و مقدار را نه كردار نيك و نه بدكار را رياضات دانشـوران جهان شناسد چه خود سهل ، پندار را گدايان تنبل زِ فتراك3 خويش نـدانند تدبير هـر سپهدار4 را كساني كه خود خواه وخود […]
« حرف حق » کجا هر ناتوانی می تواند حرف حق گوید حسن آنگه مدبّر شد،که از حق حرف حق گوید کلام حق معین شد ولی گوینده اش کی بود ولی هر ناتوانی ،کـی توانـد حرف حق گوید توان آدمی سهل است ،کجا بتوان بگوید حق عجب اینجا بُوَد ، در ناتوانی حرف حق گوید […]
« عيد مبعث 5 » عید مبعوث محمد (ص)،عید هر انسانی است عید مبعوثش برون از جهل و از نادانی است مردمان سابق که در آن جهل و نادانی بُدند عید مبعوثش زِ حی و جنبه ی ربانی6 است ما که بر مبنای عید مبعثش پی برده ایم پُر بهاتر عیدس آن ، اما به […]
« نظام ملك يكتا » بيا جانا نظر بنما ، نظام مُلك يكتا را كند مشغول اين دنيا ،به طرزي هر نفر ما را خداوندي كه ناديدم ، زِ كار آن بفهميدم كه دارد قدرتي از خود ، مقام فرد اعلا را به دنيا آدمي آورد و بازم مي برد زين جا ستايش كن خداوندت […]
« لطف كريم » هفده ربیع2 آمد ، لطف حق يقين آمد رهبری به این امـت ، ختم مرسلین آمد آن وجود با جودش ، مکه بـر زمین آمد از وجود مولودش ، عیـد مسلمین آمد آخرین پیمبـر بـود ، علمـش اولیـن آمد علم اول و آخـر ، از لبـش بـرون آمد نام آن محمد […]
« حكمراني » خدايا اين چه طرز حكمراني است چرا در دين و ايمان ،كفر باقي است خداوندا چه گويم من به حُكمت چرا كفر آشكار و دين نهاني است بهار نوجوانـي وقت كار است كه جهل اندر بهار نوجواني است هـر آن پيـري كه دارد زُهد و تقوا4 هدف بر ضربه ي جهل جهاني […]
« سخنگويان » سخنگويان بسا صحبت كه آنرا ضرب المثل گويند سخن حرف است،ولي بايد حقيقت جسم آن جويد هر آن صحبت كه مي گويند،عبارت را توان سنجيد به شكل آن عبارت مي توان جسمي ازآن جويد سراسر صحبت قرآن، بُوَد حرف اي برادر جان هر آنكس خواند قرآن را ،رَوَد معناي آن جويد حسين(ع) […]
« آفت انساني » كار زشت هر بشر را بنگري ديوانگي است اينچنين ديوانگي ها ، از قديم خانگي است عقل انساني به ما هـر كار را دستور داد ليكن اين دستور اندر دانش انسانگي است آفت هـر خرمني را مي توان از خود شمرد آفت انساني از آن خرمن نفسانگي است شوق بلبل سوي […]
« صوت و صدا » درتمام شبها درسجده گاه،دیدم خدا را ضجر از تو دیدم ، بود آشکار را در خون شناور شد این دل من تا یادش آمد نام خدا را ما بر تو هر چند امیدواریم گویا تو داری انکار ما را در آفرینش ، کی رأی ما بود خود آفریدی ، شاه […]
« رضا به رضاي خدا » طراز1 حكم خدا را ، اگر تو مي داني عمل بكن ، كه نـيايد برت پشيماني به اوج معرفتِ پيـر معنوي بنگر زِ اوج فكر بـشد جاودان ، نـشد فاني خليل حق،كه به آتش نسوخت معجزه بود همان زِ معجز حق بود و علم رباني تمايلات بشر را بـبين […]
« صد جفا » خداوندا ، تويـي بيداد3 پرور زِ خلقت،صد جفا شد بر پيمبر(ص) پيمبر (ص) را زِ خلقت برگزيني زِ خلقت مي گذاري اش در آزر4 پيمبر(ص) را بـترساني زِ امرت ولي خلقت نـمي ترسند سراسر خداوندا تويـي داناي هـر راز چه رازي هست در خلق و پيمبر مگر اين رأي خلقت را […]
« حلقه ي زنجير » پيكره ي كار عشق، محور كردار ماست محور گردان عشق،سيطره ي10 يار ماست سيرت11 پرگار عشق ، آدمـي آرَد ميان نقطه ي توحيد اوست،مركز پرگار ماست گردش افلاك آن ، دايـره زد دور ما محور اين دايره ، اين دل بيدار ماست حلقه ي زنجير يار، اين دل ما صيد […]
« پيامبر خاتم » بقيه زِ بقاي منـس ، بني خاتم كه آن بقاي ، حبيب منس ابوالقاسم مـرا و امـر مرا يك بقيه مي بايد محمد(ص) است حبيبم، بقيه تا قائم3 بقيه ي آل محمد،كه هستن از فاطمه كه فاطمه است ومحمد،به امر من قائم به من و امر من،آن هر دو مي بُوَند […]
تا كه در تابش خورشيد جهان اين اثر است در تمامي نباتات5 جهـان جلوه گر است اثـر تابش خورشيد ،كه از فيض خدا است اين نـباتات ، اثـراتش به تمام بشر است تا در اين مرحله ي حكمت حق پيش رويم مي شناسيم اثراتش به همه بحر و بر6 است اين همه فيض7 وعنايت8 كه […]
الهي ، شكـرت اي پـروردگارا ببينم حِكمتـت ، را آشكارا نـمي دانم چـرا اين حكمـت تـو چرا با مـن نـمي سـازد مــدارا نميدانم تو را حكمت چه رنگست چرا بر طبع مـن ، نَـبْود1 گـوارا ترحـم در دلــت ،كـي ره بيابد دلـت نَـبْود كم از، آن سنگ خـارا طريق حـــكمتـت پنهان نـمودي به پنهـانـي ببينـم […]