دسته: نوشته های نعمت الله سیادت مقدم
رفتم بر دم در خانه معشوق سنگین نامـــــــــی در زدم آمد در گشود و کردم سلامــــــــی حرف دلم گفتم چنین که همسرم شو فلانـــــــی گفتا که برو تو هنوز جوان و خامــــــــــی رفتم سینه سوخته برگشتم بعد از چند سالـــــــــــی رفتم باز بر در خانه معشوق به هانـــــــــــــــی در زدم و گفتا کیستی فلانــــــــــــــی؟ گفتم […]
شکستی بس از تو دیــــدم ولـــــــــــع به که ندادی جــــز شاعر شیــــرازی مــــــرحوم فــــــــرج تو لـــــذت بردی و من میکشیدم وجـــــــــــع خیـــانت کردی به عشقم باید بشوی از دلم خلــــــــــــع مسبـــب دلم را که کـــــــــردی فلـــــــــــــح همان خیانــــت ها که دیدم ازت در ربـــــــــــع لـــــذت نامردان چشیدی من از تـــو زهری بـــد تر نیــــش ملــــــــــخ […]
در غـــزل هایـم نمیبـــردم نام تــــــو را همان قــدر که تــــــو حساس بـــــودی روی حجابــــت من هــم معــذور از نوشتن نامـــــــت! تا که نامحـــــرم در مقصــــــــود بیـــت های من حســـرت به دل بمـــاند! گرفتـــم درد لاعلاجــــت! گفتا طبیــــب رگ زنی هســــت نعــمت علاجـــت! مـن پرهــــیز کـــردم از حجامـــت! خـــدا کنـــد که زود تر بمــــیرم برســـم […]
نبـــودی روز و شـــب غصه ها میخـــوردم در نبـــودت و میــــزدم نــــی! بی وفـــا بـــودی دیــــدمت با وی! دلــم واقــعا هــــی! دلم نپرس جـــواب خوبی مگر خوب نیست هی! نــــدانم تا کـــــی! نعمت الله سیادت مقدم
عشــــق اگر یـــار اســــــت مـن عـمــری سـوی یـــــار دویــــدم!! خـزیـــدن که چــه عــرض کنـــم ای دوســت بـــاورش سختــت! لیــکن نشــانـــش زخــــم های تنـــم و فریـــاد نـهیبـــم!! که به خاطر یــــار به جـــــــانم خــــــریدم! امـــروزه که جنــــگ نیســت اما دوســـــت دارم در جنـــــگ بمیـــــرم لیکــــن یــار بی وفای پیشینم را نبیــنم!!! نعمت الله سیادت مقدم
بـی قــرارم برای دیـــدنت شرارها شعــــله بر جانم میشکد برای دیدنـــت بــاید باشـــم شعــــله تــــا روزی کـــه ببینمــت بی قــــــرارم و در قفس زندانی گفـــــتم کــــه به پــــای زندانی ماندن فرقی ندارد با آن مرغ در بند زندانی حــــالـــو روزت نیســــت کــــم تر ز مــــنی کــــه فلــک شـــــب و روز ها را برایــــم بر عکس […]
بــــگردیـــد و بـــگیـــریــد یـار خـــــوب رحــــیم و حمیــــده من که گشتـــم گیتی چنــین حــاجت بـــر من بــعـــیده بـــگردیــد به گـــرد یـــار رحیـــم خـــــود به عشـــق شقـی بــــودن در او بعیــــده گــرفتـــم صـــد هـــا یاسمــــن و صنـــم دریــغ از زره ای در آنان صفت حمیـــده پاهایــم رسانده فلـک به حــلب و چشمانم رفیق رحیمــی نـــدیــده عمـــری […]
شدم در همان دوران نوجوانی انتهای رطـــب در سخن با مهتران بالاتر ز ادب سخن خردمندانه پدر آویز گوش من پســـر و رفت در سر بر سر سفره همیشه حـــــلب نیســــت اندر این دوران بد یک یار خــــوب پر ز ستــــر برای من! واقعــا نعـــــمت عجـــــب!! حیف شد انتهای خوبی کردن های من بر آدمان […]
نغـــمه ها میخوانم در وصف تو گــــــر چه خود نغمــــه هایم دوسندارم ولی مــــــن فقط میخوانم به عشـــــــق تــــــــو کودکی شنید نغمـــه هایم از خواب برخواست و گریه کـــــرد نـــــــدانم چگــونه نغمــــه هایم میبندد شــــــــب ها پلـــــک های تو،،،! نعمت الله سیادت مقدم
شــــب اســـــت در به در این کــــــــوچه ها پــــر از دردم فقیـــــــرو خســــــته مـــــن به دنــــــبال تــــــو میگـــــردم مــــــن به اعــــتبار تو با خـــــــود فــــــــانوس نیـــــــاوردم! نعمت الله سیادت مقدم
حســـرت چشـــمان سیاهــــت گــرفتارم کــرد! ز غـــزل بیــزار بـــودم و عاقبــت غــزل نــویســـم کـــرد! پــــدر را بــود خـــود آمـــوزگار دآنـــش کــو در مــن پـــسر ایــن نشــان پـــدر! حســــرت چشمــــان سیاهـــت غـــریب کـــرد مــن پســــر بـــر پـــدر! حــــسرت چشمـــان سیـــاه تـــو مسبــب تـــرک مـــن از مــــدرســــــه خــــرد! نعمت الله سیادت مقدم
باز گــذر از ایــن ره صعـب کــــردم بــرای دیـــدن تـــــو کـــوله پشتـــــی گـــم کـردم وسـط ره مـن شوریـده سـر دیــــوانه تـــــــو امــــر تعجیـل کــــردم به فـرقـــم پاهایــم کـند تـر شـــــد نبض دسـتم گـرفتم در آن حال از اشمــاره نفسم تنــد تر شــد ابـصارم سخــت روشنی روز را تار میـــداد نشانـــم! تشنه لــب بــــــودم و گــــم […]
به گمــــانم امشــــب مه شمسش جـــــاودانیســـــــت بخدا میشـــــکنم استخوان آنکــــس که در ایـــــن شـــــب قصــــــدش جدایـــــیســــــت! نعمت الله سیادت مقدم
گوهــــرش سیمــــگون تنــــش سفتــــو صخــــره ای دنــــــدان طمـــــع را کنـــده بـــودم قبلا گــــر نه فنــــدق خشـــک سخـــت هم تـــــر کـــــردم انــــدر دهانـــــم لــــــحـــظه ای،،،! نعمت الله سیادت مقدم
زیبــــــای دوران ها دلـــــم بـــرده این بـــــار دل شاعــــر لــــر معاصر بــرده زیبا روی کــــــورد کـــــردستان همـــــان کــــه شهرتش برابر با افراسیـــــاب سعدیا رفیقــــت در حال مـــــردن اســــــت بینا بــــــود و عاقـــل در این چه افتاده اســـــــت حـــالــم بــــد تر ز کسیست که ریه هایش ویران شده گاز خردل اســــــــــت! نعمت الله سیادت مقدم
بـــــهار اومـــــد گــــــل گـــــندم مــــــن ایـــــــکوشـــــــــت قشنــــــــگی دخـــــــتر مـــــــردم مــــــن ایــــــــکوشت،،،،،! قشـــــــــنگی دختــــــــر مـــــــردم بســــــوزه کــــــه منــــــو ســــــخت برید از مهـــــــر پشــــــــــت! نعمت الله سیادت مقدم
ای وجـــــــودی که وجــــــودم ز وجـــــودت به وجــــودت آمده اســــــــــــــت جــــــــــان مـــــــن به قــــــــربـــــان وجــــــــــودت کــــــــه وجـــــــــــودم ز وجــــــــــودت به وجــــــــــود آمـــــــده اســـــــــــــــــت مـــــــــــــــــــــادر،،،،! نعمت الله سیادت مقدم
شــــــب های گیتـــی همـــــه پـــــر ز درد اســــــــت مـــــن مـــــرد آمــــده ام در گیـــــتی شـــــب بگـــــردم شــــب درد اســــت درد انـــدر تن مـــن مــــــرد چــو مــــنی! نعمت الله سیادت مقدم
ســـــخت ز این بی تـــو بـــودن درد میکشم و بی تـــاب شـــده فرقــــم امشـــــب درد نبــــودنت رفتـــه در فـرقم نیستی درد ز فــرقم بــرانی کــــه زده بــــه پیکــــرم همـــــم امشـــــب که سخت این بی تو بودن زده مـــرا به زمین بـــر عکـــــس هــــر شــــــب الفــــت با تو خاتمـــه بر زجر و درد هـــای مـــن مـــــرد […]