• صفحه اول
    • مجله
    • درباره ما
    • تماس با ما
    ثبت اثر / مکان
    ورود یا ثبت نام
    ثبت اثر / مکان
    هنرات

    شعر گوهر مقصود / حسن مصطفایی دهنوی

      • متن شعر
      • نظرات 0
      • prev
      • next
      • پسندیدن
      • گزارش مشکل
      • prev
      • next
      متن شعر

      « گوهر مقصود »

      تا  كه  در تابش خورشيد جهان  يك   اثر است

      در   تمامي   نباتات  جهـان    جلوه گر    است

      گر  نكوتر   نگريم  آن   اثـر    از   امـر  خداس

      آن   اثـرها   زِ  نباتات   نكـو  ، بـر  بشر   است

      هـر كه   با   دقـت  خود ، امـر  خدا  را   نگرد

      زآن   اثـرها  و  زِ  خورشيد  خدا   با خبر  است

      فيض   اسـرار   خدا   را   ،  نـگريد       آدميان

      بهر  مخلوق  خدا ،همچو  يكي  كارگر   است

      طلب   از   گمشدگان    لب    دريا       بـكنيد

      همه   از  فيض خدا ، در  تَه  دريا  گُهر   است

      چوب   بي برگ   زمستان ، ندهد   بار  و  بـري

      در   بهاران  زِ  چه   پُـر  ميوه  و  بادام تـر  است

      مدتـي    تابـش   خورشيد    بـتابد    به     همان

      ما   بـبينيم  همان شاخه، پُـر از  بار و بر   است

      خالق    با   عظمـت    را  ،  نـشناسيم       چرا

      هركه خالق  نشناسد،به  يقين  كور وكر  است

      دانشي   را   كه  بشـر ، راه  نـبرده  است  هنوز

      نـزد  خلاق   بشـر  هست، همان  راهبـر   است

      راه  دانايي  و دانش ،كه  در اين  دست  خداس

      هر كه  دانشگر محضس، به خدايش  نظر است

      ما   كه   تاريخ  جهان ، بيهوده     نـشناخته ايم

      مي شناسيم  كه  تاريخ ، در اين  رهگذر  است

      گوهر  معرفت   حق ،كس  اگر  نيك  شناخت

      كي  به  دنياي  دني، در  پي گنج و گُهر   است

      شبنمـي  كـز  سـر  زُلـفش ،بـچكد  بـر سـر  ما

      زلف  ما  تا به  قيامت،شكنش1 در شكر  است

      نطفه ي   آدميان   را   كه   دهد  روح    بـر  آن

      قطره  آبـي  كه  زِ  آدم  جهد  و  از  كمر  است

      عقل   تشخيص    الهـي، به   بشـر   داده    خدا

      گـر  بشر  اين نـشناسد ،زِ  هيولا   بَـتر2   است

      قفس   سينه ي   دنيا  ، كه  دور  من  و  توست

      روح   بي عقل در آن، طاير3 بي بال و پر  است

      كار   بيهوده    برادر ،  ره   دنياي   دني   است

      كار  غير  از  ره  حق، از  همه  بيهوده تر  است

      تا  به   دنيا   نظـرت    باشد   و   دنيا      طلبـي

      كار عقبي  رَوَد از دست،كه  پُرهوده تر4  است

      ما   كه   ناديده   ندانيم ، كجا   منزل     ماست

      رمز  اين  منزلس، عنواني  از آن  بر  بشر  است

      هر كس  آن   منزل  عاقبت   خود      بـشناخت

      سوي   منزلگه   عقبي  خودش  در  سفر   است

      ما   بـر  آن   منزل  عقبي ،  بـتوان   پـي   بـبريم

      هركس اينجا ،به همانجا  نظرش در بصر  است

      غصه ي   كار    فريبنـده ي   دنيا      مخوريـد

      كم  و بيشـش، همه  از بهر  بشر درد سر  است

      كار   با    معنويـت  ،  از   اثـر   امـر      خداس

      كار   بي  معنوي ، از  آدمـي  خيره سر5   است

      كار   با   معنويـت  ، كي    بـكنند        آدميان

      كار   اين   آدميان ، از همه   فرسوده تر    است

      كار  عقباي  خودت  را  ، بشر  از  دست   مده

      كار   دنيا  ، به  يقيناً   به  بشـر  كينه ور   است

      اي برادر  من  دل خسته ، غمم  بهر  تو   نيست

      ليك مي گويمت اين كار تو را،صد خطر است

      جان  من ،غصه ي   دنياي   دني   چند   خوري

      خاك  دنيا  ، سـر  دست   پدري  يا  پسر  است

      كاروان6 بشريت  به  همين  خاك   فرو   است

      راه  ماها  به  همين  كامسراي   دو در    است

      غافل از  حيله ي دنيا ،كس اگر  رفت به خواب

      خواب  آشفته ي   آن،بهر همان  حيله گر  است

      آخر   اي   خيل   ، راه    نـباشد     بـجز    اين

      خاك دنيا كه هم از پيكر واز دست و سر است

      كاروان   با   من  دل خسته ، از اين   راه   بگو

      در  تحيّر    شده اي ، راه  كجايت  نظر    است

      آري  اي  همره  من ،راه  نشيب  است  و  فراز

      با  خطر  باشد  و  از  موي  كه  باريكتر   است

      پُـر  خطر   باشد  و  سختـس    به   بيابان    بلا

      به    بيابان   بلا  ،  راه   بشـر    سختـر    است

      هر كه   بيدارس  و  غافل   نـشود   از   ره  حق

      در   ره   دانش  حق ، از  همه   بيدارتر    است

      جاي  دانشكده ي   حق ،  نبودش   در  سر  ما

      وحي  حقس، زِ  ره گوش در اين مغز سر  است

      داد   از  ‌آن  آدم  بي فكر ،كه   نشناخته    است

      دانش حق به سرش هست،خودش مثل خر است

      دانش  حق   بُوَد    آن    گوهر  مقصود     بشـر

      در  سر هـر  بشري ،از  همه  معروف تـر  است

      اي  حسن  ، گوهر مقصود   تو  اسرار    خداس

      دست  آن قادر سبحان،كه  بُوَد  خوب تر  است

      ٭٭٭

      1- پيچ و خم        2- بدتر       3- پرنده         4- حق– درست        5- سركش- لجوج            6- قافله – مسافر

      دیوان  اشعار  حسن مصطفایی دهنوی

      آمار

      Loading

    • هنوز نظری ندارید.
    • یک دیدگاه اضافه کنید

      دیدگاهتان را بنویسید · لغو پاسخ

      برای ارسال نظر باید وارد سیستم شوید

      پیشنهاد به شما

      شعر فکر روشن - حسن مصطفایی دهنوی

      « فكر روشن » مرا   ياران  چه   فكري   در  سـر  آمد چه   فكر   روشنـم ،   اندر   بـر     آمد ورود    خارجي…
      • قصیده

        سه شعر کوتاه / رها فلاحی

        ◇ چند شعر کوتاه از رها فلاحی(۱) زیر باران قدم می‌زنم، درختان در گوشی می‌گویند: -- هوا پر از…
        • شعر سپید

          شعر دوبیتی 383/ حسن مصطفایی دهنوی

          عدالـت   گـستري    را  گـر   بـديديو  يـا   معنـاي  عدلـش   را   شـنيـديبـر  آن  خدمـت  بكُـن   تا …
          • دوبیتی

            شعر دوبیتی 327 / حسن مصطفایی دهنوی

            راننـده   تو  را   اگر  به  سر، عقلت  هستبا اين سر فرمان،كه در اين دستـت  هستسرعت  كه  بـگيري   و …
            • دوبیتی

              اشعار هاشور ۳۷ / لیلا طیبی (رها)

              اشعار هاشور ۳۷ لیلا طیبی(۱) شکستی مرا، مانند سازِ شکسته‌ام! تعمیر هم بشوم، با دلِ ناکوک چه…
              • شعر سپید

                شعر دوبیتی138/ حسن مصطفایی دهنوی

                در وادي عشقت خدا درملك دين پرورمنـمدر ملك بـي پايان تو  بر خلق تو  رهبر منـمدر راه عشقت مي دوم تا هر…
                • دوبیتی

                  دهکده / مور

                  دهکده از نور خدا خالی نیستکاج ، سرسبزی آواز قناری داردرود بر دامن کوه می رقصدبره از یونجه چنین می…
                  • شعر نو

                    شعر دوبیتی 378 / حسن مصطفایی دهنوی

                    هر  كه  چو دهقان  نكند  كار  كِـشتحاصل از  آن نيست كه سازد خورشتايـن   مَـثَل    كار     بنـي …
                    • دوبیتی

                      مجموعه اشعار سپید کوتاه (هاشور) ۳ /لیلا طیبی (رها)

                      (۱) دلم پُر است! کاکتوس گلدانم!!! نه نوازش می‌شوم، نه پناهم می‌شود آغوشی...(۲) وَ ماهی؛ به قلاب…
                      • شعر سپید

                        کلیه حقوق برای هنرات محفوظ است 1404 - 1398

                        سبد خرید