شعر گنج سعادت / حسن مصطفایی دهنوی

« گنج سعادت »

هرکس که در طریق  ره حق ، روانه  است

حقش  گرو  یقین  به همین  ره  بهانه  است

جانـا   وظیفه ی   تو  بُوَد   راه     روشنـش

آن  راه  روشنـش  بر  تو  یک   نشانه   است

هر کس  نشان گرفت  زِ  توحید  ، پیکرش

بر  تیر  طعنه ی   همه   مردم   نشانه   است

هرکس که تربیت  بکند جسم  خود  زِ حق

جسمـش    همیشه    جایگه   تازیانه  است

هرکس  به حق و حرف حقیقت عمل نمود

آماج  خون  زِ  ضربه ی  خلق   زمانه  است

امـر  خـدای   ما  به  جهـان  تا  رواج   شد

اسباب  دست   مردم   خود   موزیانه  است

این قال وقیل وجنگ وجدال ،را که بنگرید

اینها   نه  امر حق  بُوَد ،  اینها    ترانه   است

مردم  همیشه  بهر  حکومت  به  هم   زننـد

اینها  عمل  به  حق  نَـبُوَد  ،  جاهلانه  است

حکمی که حق بُوَد ، نَـبُوَد با جدال وجنگ

جنگ  و جدل ، سیاست   خلق  زمانه  است

هرکس زِ حکم حق ، به پی صحنه سازی است

حکم خدا حق است،نه اسباب  صحنه است

هرکس زِ خیم خود سری اش دَم زند زِ حق

حق  را وسیله ساخت ، این گمرهانه  است

در  آستان  حق   همه   جا    گفتگو  کننـد

اینها   چراغ   راه    همان     آستانه    است

در  آسـتانه ی   امـر خـدا ،بنـگر  ای   بشـر

نور  نصیح  توست   ره   آن  آستانه     است

ای  آشنای  عالم   وحـدت   سخـن   بگـو

نور  سخن ، چراغ   ره   این  زمانه    است

ما  را  در  آستانه ی آن  خود به خود   برند

اینجـا   طریـق  منـزل  مـا    غافلانه    است

جانا  به  پنـد   نیک   پدر ، هوشیـار    باش

پنـد  پدر  ،  برای   پسـر     عاقلانه    است

از  آب  و دانه  ،  مرغ   طبیعت  قوی  شود

پند  از  برای  روح  تو،آن  آب و دانه   است

اول  زِ  منزلـی  که  بُدی    راندنت     برون

روحت   به   منزل   ملکوتی   روانه    است

در  آن  مکان  اصلی  خود کی  توان   شدن

تا  همتت  همیشه  بر  این  آب و دانه  است

آنکس  که  در  صراط   خدایـی   قدم   زند

رهبر  به خلق  باشد  و حق  را  نشانه  است

هرکس به راه  حق  ، قدمی   چند   بر  نهاد

سود  جهان   برای   همان  ،  باطلانه  است

حرف  خـدا ،  معرفـت     علم  خـدا   بُوَد

سنجیدن  عارفان ، سخنش   عارفانه   است

دریای   با  حقیقت   حق،   از   فراخی اش

در پیش  دیـد  کوته  ما   ،   بی کرانه  است

جانـا  ببین  که قدرت  دنیای   کینه     جو

بر  فرد  راستگو   همه  جا   دشمنانه   است

فریاد  ما   بلند    شد  ، داوری   که  نیست

کی   آیـد   آنکه   داور   آخر  زمانه   است

گنج  سعادتی   اگرت   باشد  ، ای   حسن

اجر  دعای   صبح  و  نماز     شبانه   است

٭٭٭

دیوان  اشعار  حسن مصطفایی دهنوی