شعر گرگ بیشه / حسن مصطفایی دهنوی

« گرگ بيشه  »

بر  ضد  آرزو  ، همه  دنیا  به گردش  است

انسان میان این همه ،  اندر  کشاکش است

دنیا و  آدمی  که  به  جنگند   روز  و  شب

آدم نداند   اینکه ، در  این  خط  آتش است

ناز و  ادا1  آدمی و جنبه مغروری اش   ببین

با  اینچنین  وظایف سنگین چرا خوش است

جنگی  میان  آدم  و دنیا ،   بُد2  از    قدیم

چون جنگ سختیس که میان دو ارتش است

آری  بزرگ وکوچک ما همچو طفلی است

طفلس به شوق  و ذوق ، پی نفس سرکش است

آدم  زِ جنگ و کینه ، به صلحی   نمی رسد

عقل سلیم در  پی  هر  صلح و سازش  است

دنیا  و  آن  مراحل  خونخواری اش     ببین

آدم کُشی  مراحل  آن ، عقل  ناخوش  است

دنیا به طرز  و خواهش   دلخواه  ما نگشت

این دل  ببین،چگونه زِ دنیا به خواهش است

دنیـا  و   دفترش   همه   را   من  ورق  زدم

دنیا  زِ  اولش    ز   ره  ما   به  کارش  است

آدم به یک نفس  زدنی ، زنده  بیش   نیست

دنیا  بخواهد    آن  به  کجا  اعتبارش  است

دنیـا   همیشه    آدمیان   را  به   خاک   برد

از  روز  اول ،  این  هنر  روزگارش    است

آدم  همیشـه    پیـرو    دنیـاس   و    لذتـش

آخر   قتیل3  تلخی  آن   زهر  مارش  است

لذت  که  برد ،  آنکه  ز  دنیا   کناره  کرد

مرد  اینچنین بُوَد،که خداوند  یارش   است

دنیا  چو گرگ  بيشه  ،کمین  کرد بهر   ما

دراین کمین یکی یکی آدمی شکارش است

فریاد از  این بشر ، که از این بیشه دل نکند

آسوده  خاطر است ،که یقین  آبیارش است

کو4 بر   غرور  و  جنبه ی   مغرور    آدمی

بازم خوشس  زِ  بیشه ی  بد  انتظارش است

دیدی  حسن، تو خصلت5 دنیای  کینه جو

بازم  در این  زمینه ، دلت  در کنارش است

٭٭٭

1- رامش و غمزه و عشوه       2- بود          3- كشته        4- که  او        5- خوي – صفت

دیوان  اشعار  حسن مصطفایی دهنوی