شعر منزلگه یار / حسن مصطفایی دهنوی

« منزلگه يار »

هر که  در  مدت  عمرش ، پي  مِهر دل   نیست

بی  دلی  لایق   هر  منزل  و  هر  محفل   نیست

آن   زمان   ره    بـتوان   بُرد  ،  به    منزلگه يار

گر  تو  را  مهر كس  ديگري  اندر  دل   نیست

اي   كه   در  راه  طلب   مانده  و   راهي  نبري

ديده  بگشا ،كه  تو را  يار  دَمي  غافل   نیست

هـر   زمان   مي طلبد   يار، تو  را  در  ره  خود

بـتواني   بروي ، پاي  تو  گر  در   گِل   نیست

اي   بسا¹   مَحرم   اسرار ، بُدندش    همه    جا

هيچ كس  مثل  تو  از  سِـر خدا ، غافل   نیست

راه    منزلگه   يار ،   اَر   طلبـي     راه      بـرو

رهروان  رفتن  و  ديدن كه  رهش باطل  نیست

از   ره   دانش   و دل   جو ،  ره     منزلگه  يار

نـتواني  تو  اگر ، قلب  و  دلت   كامل   نیست

همچو  دهقان ، اگر  آن  بذر نكاري  به   زمين

هيچ  بر دست تو در  وقت  درو حاصل  نیست

آنكه   اسرار   سخن   را  ،  بـنهادت   به    زبان

چشم دل  باز كن و بين به رهش  حايل2 نیست

هر  كه  اسرار  وِرا3 ديد  و  نظر داشت   به  راه

راه  خود راست برفت و به رهش معطل  نیست

هر كه   در  راه  خدا ،  بحر  طبيعت   بـنشست

ديد   در   بحر  طبيعت ،  اثـر   ساحل    نیست

اي   نسيم   سحر   از ،  غير   ره   يار     مپرس

هيچ كس  مثل  من و تو،به  رهش  مايل  نیست

لطف  آن  شامل  حالِ  من  و  تو   نيست  مگر

كه  بُوَد  آنكه ،بر آن  لطف  خدا  شامل  نیست

رد  شو   از   پرده ي  پندار ، ببين  زلف  رخش

هر  كه   در   پرده ي  پندار   بُوَد   قابل  نیست

رهنوردي   بُوَد   آنكس   كه  در  اين  راه  رَود

هر كه   اين  راه  رود ، آن  ابداً  كاهل4  نیست

هر كه  بيرون  رود   از  رسم  و  طريق  ره  يار

به  يقينـس كه  راهش ، بجـز  از  باطل   نیست

رهروي   در   ره   جانان ، هنـر   بيدل5  نيست

رهرو   منزل   جانان ، به   يقين    بيدل   نیست

اي   نسيم   سحر  ، از  قبر   مجو   آن   ره  يار

هركه اسراري ازآن يار نظركردكه بد دل نیست

هر چه  در راه  دويدي،زِ تو يك  حاصل نيست

هر چه  در  راه   دويدن ، اثـر  از  منزل   نیست

تو  حسن   حرف   ره   يار    بـگفتي  ،   بـشنو

هر كه  اين  راه  رود ، زحمت آن  زايل6 نيست

٭٭٭

1- بسيار    2- پرده - مانع      3- او  را     4- تنبل – تن پرور     5- دلباخته- غمگين    6- دگرگون شونده

دیوان  اشعار  حسن مصطفایی دهنوی