شعر فطرت پاک / حسن مصطفایی دهنوی

« فطرت پاك »

هر كس  از  اركان  علم  و معنويت  دور    شد

در  برِ  هر  روبهي¹ ، تسليم  هر   نخچير2  شد

شير نـر  كي  پيش  روبه ، سر  به  تسليم   آورد

روبهـس   تسليم  گردد ، گـر  به نزد  شير   شد

كار  ما  گِـرد  جهان ، با  فطرت  اكسيري اش

فطرت نيكي  بُدش3،اول كه چون  اكسير4 شد

فطرت   نيك  و نكوي  آدمـي ، را   كم   مبين

در   رديف   آدميـت   ،    قابل      تأثيـر     شد

فطرت پاك حسين(ع)است،آنكه اين تدبيرداشت

خون  خود كردن  فدا ، در  راه  حق  تدبير شد

حضرت عباس(ع) را ياران،به  ياري  حسين(ع)

قامت  پُر جوهرش، چون طعمه ي  شمشير  شد

اصغر شش ماهه  را ، آن  كافران   تيرش   زدند

بي دغا5  طفلي   چرا  آنجا ، هدف  بر  تير  شد

اكبر  و قاسم(س)  به ميدان  بلا ، گشتن  شهيد

اُم  ليلا6   از  غـمِ  آنهـا ،  بسـا    دلگيـر   شد

غافل  از  علم  خدايـي ، كي  توان  آدم     شود

اينچنيـن  غفلت  به  بطلان  ابـد ،   تعبيـر   شد

هر  مگس نـتوان  چو عنقا7 در فضا  پرواز كرد

مرغ خوشخوان،خوش صدايَس گر هدف بر تير شد

آدمـي  از  علم   حق  ،  بـتواند  آن   آدم    شود

وَرنه  هـر حيوان و آدم، وقت  خوردن  سير شد

داد از آن بي بخردان،كز جهلشان كشتن حسين

در  مرام  جهل   آنهـا ،  بر  خِرد     تعبيـر   شد

آن  جفا كاري  كز  آنها  سر زد  و نامش  بماند

طوق  لعنت   بهـر  آنها ،  حلقه ي   زنجير   شد

گوشه  گير  معنوي ،صوتـش  عالم گيري است

صوت  پُر  معناي  آن باشد ، كه  عالم گير  شد

گوشه گيري و حقارت،نقش  پُر ارزندگي است

سركشي در مُلك حق نتوان،كسي  گر شير شد

دانش  انسان  و آگاهي  زِ حق ، بُرندگي   است

نطق  انسان  الهي ، نزد  حق    شمشيـر      شد

هر كه  از  آثار  علم   و  معنويـت   بهره     برد

رو به  ذلت  نايد  اَر ،دست بسته بر  زنجير  شد

آه  مظلومان  عالم  ، خرمن   ظالم    بـسوخت

هستي  ظالم  به باد  ، از  ناله ي   شب گير  شد

معصيت در نزد حق ،تنها به يك شمشير  نيست

زخمـي از  تيغ  زبانـس ، بدتـر  از  شمشير  شد

در طريق  قرب و بُعد⁸  حق ،مسافتها كه نيست

موئي  از  كوه  حقيقت  كم كني ،تقصير9  شد

اي حسن دركفروايمان،اين مسافت كمتر است

هركس  اين  معنا  نداند،كفرس آن گر  پير  شد

٭٭٭

1- روباه      2- شكارگاه – شكار    3- بودش   4-  كيميا     5- دغل - دعوي     6- مادر علي اكبر    7- سيمرغ

8- نزديكي و دوري   9- كار  خلاف  كردن  در  حج – كم كردن موي

دیوان  اشعار  حسن مصطفایی دهنوی