شعر صاحب نظران - حسن مصطفایی دهنوی

« صاحب نظران »

هيهات  از  آن  فرد ،كه  صاحب نظر   افتد

هر    بي نظري ، بـر  نظرش   كينه ور   افتد

يارب  نظري  كن، همه  صاحب نظر   آيند

تا  كِبر¹ و  شقاوت ،  زِ  جهان   تو بر  افتد

هر  فرد  كه  صاحب نظر  از دين خدا  شد

در  موقع   تنظيم   نظر  ، در   خطر     افتد

اي   قادر  سبحاني  و   اي  حّي   و     توانا

راه  بشرت   كو ، كه   بشر   رهگذر   افتد

اي   قابض  ارواح2  كجايي ، قضبم3  كن

تا   نام   من   از   صفحه ي   ايّام   بر   افتد

من   معتقدم  ، راه   به   درگاه   تو    پويـم

راهم   زِ  چه   از   درگه   تو   دورتر    افتد

يارب  منِ گُم گشته،چه  راهي بتوان  رفت

تا  راه  من   از  جمله   خطرهـا  ، بدر  افتد

پامال    جفايـم  ،  زِ  جفـا   جويي     مردم

زين   مردم   جُهال4  كه   عقلم  زِ سر  افتد

يارب  نظر  من،كه  بر آن  لطف   تو  باشد

از  رحمت و لطف  تو،به من كي  نظر افتد

ايّام    جوانـي  ،  هـوس   خام        نـكردم

تا  پيريَم ، از  خفّت  و  خواري   بدر   افتد

آن   حكمت  اصلي  ،كه  به  دنيا    بنهادي

من  منتظر  هستم،كه  همان  جلوه گر  افتد

آيا  چه  سبب گشت،كه  كارم به ضرر شد

كارم  كه  نكو  بود ، چرا   پُـر   ضرر  افتد

اوضاع  جهان  را ، خبري  بود  كه    گفتم

اي  واي  بر آنكس،كه  زِ ما   بي خبر  افتد

يارب  چه  اثر هست ،در اين  پرده ي   دنيا

گر  پرده جهل است، مدد كن كه  بر  افتد

يارب  غضبي كن ، تو  به  افراد   خطا كار

كآن    دشمنيَـش ، بر  ره  اهل  نظر    افتد

صاحب نظران،گرچه نظرشان به  نكويست

اما  به  ره   كوته   نظران ،  بي  اثـر     افتد

نخل   اَر  ندهد   بار  ، چرا   آب    دهندش

آبش   بدهند ، تا  كه   به   بار  ثمر      افتد

صاحب نظر   از  عالم  عقبي ، نظر    آورد

حيف  است،كه در دام  يكي حيله گر  افتد

صاحب نظران  را  ، نظرش  هر كه  نفهميد

دردي است  فزونتر،كه  به خون جگر  افتد

صاحب نظران را ،حسن  اين طرز بيان كرد

تنظيـم   نظرشـان ، به   بشر   معتبـر     افتد

٭٭٭

1- خود پسندي     2- عزرائيل    3- بريدن     4-  نادانان

دیوان  اشعار  حسن مصطفایی دهنوی