شعر دوبیتی257/ حسن مصطفایی دهنوی

هركه به سود خودش، گر بُودش  صد كلام

كي  برسد سود  آن  برهمه ي خاص و عام

حرف تو بر سود خود ، گر نبّود  سود خلق

خلق  پذيرا   نِي اند   گر  بُـوَد   نيكو كلام

٭٭٭

بيچاره  آنكه  راست  رَوَي  را   قبول   كرد

كي   راستي   به  كُـنگره  دنيا   نزول  كرد

صدق  و صفا  و  راستي  اَر ،  شد قبول   ما

دنياي دون  به كذب  و تقّلب  عُدول كرد

٭٭٭

هر چه پسنديده نيست ، بركس ديگرمخواه

هرچه پسنديده  هست ، بر همه ملت بخواه

گر تو  تجاوز كني ،  يا عملت  عدل نيست

زآن عمل شُوم و  زشت هر چه تواني  بِكاه

٭٭٭

بر  من  برادر   آنكه  بـپوشيد   عيـب    من

بر سوي حق مرا  بَـرَد  از  شك و ريب من

با  مهر  و  با  عطوفت   و  فعل       برادري

رهبرشود به من چه به ظاهر ، چه غيب من

٭٭٭

با    يَـد   برادري   بكند   شرط  و قيد  من

ني   از  شر  و كينه  كند   قصد   صيد  من

با مهـر  و  با  عطوفت   و لطف     برادري

بر  من   برادري    بكند   روز    عيـد   من

٭٭٭

نسیم گلشن   حسن مصطفایی دهنوی