شعر دوبیتی243/ حسن مصطفایی دهنوی

عارف كسي  بُـوَد  ،كه  نظر  بر سخن كند

عارفـتر   آن كسي  ،كه   نكوتر سخن كند

بسيار تر سخن  زِ  بشر بوده است  و  هست

اما  ، كه  محتواي   سخن  را  حَسَن  كنـد

٭٭٭

عارف   كه  محتواي   سخن را نظر  كنـد

معني  و  محتواي  سخن   را  زِ   بـر  كنـد

عارف كه  محتواي  سخن  را  نكوشناخت

نتوان  كه  محتواي   سخن  را  هـدر  كنـد

٭٭٭

هر  كس  به پاس  همت  عارف عمل نمود

از  كار  خير  عارف   دانـا    هنـر     نمود

هر  كس  به مثل  عارف دانـا   عمل  كنـد

از  كار  سخت مردم  نادان   گـره  گشـود

٭٭٭

عارف  كه ترك  هر  سخن  معتبـر   نـكرد

خود آن سخن  به مردم  گـمره  اثـر  نـكرد

عارف  تمامـي  سخنش   با  بلاغت   است

صلح  و صفاي خلق  و مگر   معتبر  نـكرد

٭٭٭

عارف مگر  به  امـر  حقيقت   نظـر  نـكرد

تا  از حقيقت اش  همه مردم  خبـر   نـكرد

عارف  هميشـه رو  به  حقيقت  روانه   بود

غيـر از به راه حق ، به ره بـد  گذر  نـكرد

٭٭٭

نسیم گلشن   حسن مصطفایی دهنوی