شعر دوبیتی215/ حسن مصطفایی دهنوی

گر عمر من و چرخ  كهن  سرنگون  شــود

كي بينم آن خداي كه بر من عيـان  شــود

گر من عمل به  امـر خدايــم   نـمي كنـــم

كي لطف آن خدا  به سرم  سايبـان   شــود

٭٭٭

گر عمر من زِ  چرخ  زمان  واژگون  شــود

كي آن خداي من،به من آن هم عيان شـود

چرخ  زمان  به گردش خـود مي كنـد  قيـام

تا  پيكـرم زِ  دور  زمـان   ناتـوان    شــود

٭٭٭

خـدايــا  آدم  از  خـود  گـر  خـبــر  شـــد

زِ كـار  خـود سَـريهايــش   به  در   شـــد

هـر آن  كـار  نـكويـــي   را  تــو  گفتـــي

بـه  راه  آن  يـقـيـنـــاً   راهبــر        شـــد

٭٭٭

يارب چه بازي است در اين چرخ  روزگار

برهيچ كس نگشته به يك طرز و يك مدار

هر كس به هر طريقي بر اين چرخ پي  بِـبُرد

ديد عاقبت كه بـر همـه  گرديـده  ناگـوار

٭٭٭

جســم  بشــر  را كــه  خـــدا    ساختــش

بـار  دگــر   نيــــك   به     پــرداخـتـــش

چـون كـه  اطاعت  كنــد   از  امـــر  حـق

چــون  عَـلم   ،  عِلـــم   بر   افــراختـــش

٭٭٭

نسیم گلشن   حسن مصطفایی دهنوی