- پسندیدن
- گزارش مشکل
- prev
- next
متن شعر
رفـيـقـــان بـشـنـويــد و حـق مـگويـيـــد
ره حـق را در اين دنيــا مـجـويـيـــد
بـه دنيـــا هــر كـه شــد مانـنـد هـابـيــل
ســرش را سنگ قـابـيـلـــي بـكوبـيـــد
٭٭٭
رفـيـقـــان بـشـنـويــد و بــد نـگويـيـــد
در اين دنيــا به راه بــد نـپــويـيـــد
هـر آنكس بــد بگفت و بــد عمل كــرد
بـه راه عبـد نفس خـود ، خود بـپـويـيـــد
٭٭٭
كتـاب قـيـمـتـــي گــر بار خَــر شـــد
كجـا ز قـيـمـتـــش خـر با خبــر شـــد
كتــاب قـيـمـتــــي از بهــــر آدم
بـه قـيـمـــت افــزل از دُر و گُهــر شـــد
٭٭٭
كتـاب مـعـنـويت گر كه بار خَــر باشــد
خــر از كجـا زِ معنايش با خبــر باشــد
كتـاب مـعـنـويـت را هر آن بشر بنوشت
هـر آنكه معنـي آن دانـد ، آن بشـر باشــد
٭٭٭
اي خـداوندا نمي دانم به كارم چون كنـم
گفت و بتوانم تو را در كار سرگردان كنـم
بارالهـا كـي توانـم سر به در آرَم زِ فكـر
گفت ومن بتوانم ازفكرت تورا حيران كنم
٭٭٭
نسیم گلشن حسن مصطفایی دهنوی
آمار
یک دیدگاه اضافه کنید