شعر دوبیتی157/ حسن مصطفایی دهنوی

هر كس خطا  به  حق  بكند، روز محشرش

خجلت كشد ، طلب  بكند  لطف داورش

حسرت خورَد ،كه عمرنفهميده  حرف حق

شيطان  ، چنيـن  نفهمي  آورده     بـاورش

٭٭٭

هيهات  از  آن  زمان كه  بيايد  به  خاطرش

نشناخته  به  عمر ، نه  دشـمن ، نه  ياورش

آن  نامه عمل  كه  دهندش  به   دست     آن

خودسرزنش كند ، خودش آن طبع كافرش

٭٭٭

هـرجا  بساط عيش  و  ترنـّم  كه  چيده شد

بـرچيده  از  تصادف   دوران   نديده    شد

اين نكته ثابت است،  از اين  گردش  جهان

چشمت كه ديد اين ، دلت از آن رميده شد

٭٭٭

نصيحتي  كنم ات ،  واجب  است  بشنيـدن

كه وعظ بي عملان ، واجب است نشنيدن

هرآنكه  پند  و نصيحت  زِ  امر حق دريافت

يقين بُـوَد  كه  بنا    مي كند ،   بسنجيـدن

٭٭٭

اين جرم وجسم آدم ، بر جزء  خاك  گردد

اي آدمي نظر كُن،  بر جسم و حال و دردد

اي آدمي تو  بنگر،  آن   قدرت     خداونـد

رحمي به جان خودكُن،  زآن روز باز گردد

٭٭٭

نسیم گلشن   حسن مصطفایی دهنوی