شعر دوبیتی131/ حسن مصطفایی دهنوی

مـا   قافلـه سالار    ره   ديـن       خـداييـم

اطراف  هـمين  دين  خـدا    بـهر  دفاعيـم

مـا  در  ره اين  دين مبيـن  هرچه بكوشيـم

كـي  در  ره هر گمره و هر بي سر و پاييـم

٭٭٭

مـا  كه  از آن قهر حق، هيچ   نـترسيده ايـم

از  ره  صدق  و صفا  ، حق  نَـپَرستيده ايـم

هركه به وحشيگـري ،گِرد جهان   مي دود

بـهر هم  آهنگي اش، ما همه   رقصيده ايـم

٭٭٭

مـا همه  ايام  عمـر ، كار  غلط   كرده ايـم

از سـَر فرمان حق ، يكسره   رد  كرده ايـم

كـار  به  فرمان  حق  ، كـي  بنموديـم   مـا

كار غلط بـهر خود  ،  بسكه   تراشيده ايـم

٭٭٭

مـا  پي هر كار زشت ، بيهوده  گرديده ايـم

مـا زِ  مكافات دهـر از چه    بـرنجيده ايـم

گـردش  دور زمان  جُرم و مكافات  ماست

كـز  اثر  كار  زشت ، هيچ    نَـپُرسيده ايـم

٭٭٭

جنگ  روانـي  آمـد   يارب   زِ  دشـمن من

يارب  ترحّمـم  كُن    نايـد   به   دامـن من

يارب  روان   آدم   اصليّتـش  كه از  توست

اصليّتـش كه  از توست  مي بوده ايـمن من

٭٭٭

نسیم گلشن   حسن مصطفایی دهنوی