شعر دوبیتی 445- حسن مصطفایی دهنوی

باد   نوروزي    وزيد  ،     اي    ياوران  عيد   آمده

وقت  ناز  و نـوش  ما  شد ، فرصت از دستت  مده

موسم عيد است  و وقت شادي و مِـي خوردن است

ساقـي    سيميـن   عـذاري     آمـده     در    ميكده

٭٭٭

شيرين   جهـان      در     نظرت       جلوه     نمايد

ناكام   به   خاكت     بـسپارند      چو       فـرهاد

بر  خود   مـشو  غـره   ، تو  اي   سرو    سر   افراز

باكش   نَـبُود   خاك   خورد   سرو   چه   شـمشاد

٭٭٭

حسن دوباره گفتم ات ، به  راه  دين  حق    بكوش

غلام  دين  حق  بـشو ،   لباس    معرفت     بـپوش

به  راه  شيطنت  مـرو  ،   غلام     شيطنت      مشو

صفـاي  دين  حق  بـبين  ، لباس  عافيـت    بـپوش

٭٭٭

حسن اين نكته شعرت ،  به  حقيقت  كه   نكوست

نيك و مرغوب تر  آمد  بـَرِ   هر   دشمن  و دوست

تو كه  با  مردم  دنيا   همه ات  صلح  و صفا   است

هر كه با صلح  و صفا نيست ، يقيناً   كه  عدوست

٭٭٭

حسن  اين  مُردن   تو  فاقد  عيش   و  طرب   است

شعر  نيكوي   تو  كـي  فاقد  علم  و    ادب   است

مرگ   ناخواستـه   گـر   عمر  تو   فاني        نـكند

حرف  پـُر  فيض   تو  در  ملت  دانـا  به  لب  است

٭٭٭

نسیم گلشن    زنده یاد حسن مصطفایی دهنوی