شعر دوبیتی 420 - حسن مصطفایی دهنوی

هر  فرد  اگركه حاكم   ملك  ما  شود

از پايگاه   حكم   خدايي   جدا   شود

دراختلاف وكشمكش  ونظم هرحقوق

هركه ريا  كند كه زِ  دينش  جدا شود

٭٭٭

باد هوس  مخلوق ،هر جا به  بُروز  آمد

يك موج هوسبازي ،آنجا به ظهور آ‎مد

علم است و ره دانش هرجا به بُروز آمد

امنيت و آسايش   ،آنجا  به  ظهور  آمد

٭٭٭

مقياس  علم  چون به كلام  و زبان  بُوَد

از گفتن  زبان  همه علمي   نشان  بُوَد

علمي  كه  رهبرس   به خلق   جهانيـان

اندر  كلام  و نطق  و بيان  و زبان بُوَد

٭٭٭

علمي  كه خود شعاير  خلق جهان  بُوَد

پخش  جهان در  سخن اين  و آن  بُوَد

جوياي علم وهنر به گِرد جهان بگشت

جوياي  علم  دايره ي  اين  جهان  بُوَد

٭٭٭

صحت   جسمـم   بُـوَد   از   حـكمتت

مي رسد  اين   بر من   و  زآن  هـمتت

خـود سري    و   مستي   من   مي بُـود

گـر      نـشناسم      اثـر        نـعمتـت

٭٭٭

نسیم گلشن    زنده یاد حسن مصطفایی دهنوی