شعر دوبیتی 416 - حسن مصطفایی دهنوی

خوشا  هر كس  كه كار پُـر  دغل كرد

كه  سود  كار  خود را ،خود بغل كرد

زِ  كار   حيلـه   و  نيرنگ    و   تزويـر

رهـا  خود  را   زِ   كار  پُـر  علل كرد

٭٭٭

هر  آن   فردي   كه  كار  خوبتـر  كرد

زِ   كار   مردم    ناحق ، ضـرر    كرد

هر   آن كس   با  حقيقت  كار  بـنمود

فقط  سود خودش ، از  دست  در كرد

٭٭٭

به حـد زيبايي  است ،نحوه ي  درويش

هـر  چه  دارد  ،همان   نهـد  در پيـش

از  ريـا    و  دغـل   ،  حـذر        دارد

نه چو گرگ است ، رويش چون ميش

٭٭٭

به  هـر  حرف  غـلط ، بيجـا  مـخندش

بـده  با  صبـر  و حلـم خود ،تو پنـدش

هر  آنكس   حرف  خود را معتقـد  شد

بر  آشفتـد   ، اگـر      طعنـه   زننـدش

٭٭٭

ما   همـه   فـرمان  بـر   ،   فـرمان   تـو

جيـره  خـور  هستيـم ، سـر  خوان  تـو

حِـكمت   حقّـت   كـه     بـياموختيـم

حكمت  مـا   مـي بُـوَد  ،احسـان   تـو

٭٭٭

نسیم گلشن    زنده یاد حسن مصطفایی دهنوی