شعر دوبیتی 414 - حسن مصطفایی دهنوی

آدم    اگـر    در   پـي    عيـاري  است

حيلـه  و تـزوير  و  دغلكاري      است

يا   بـكنـد   خوشـدلـي از اين   صفات

از  صـفت    آدمـيّت   عـاري     است

٭٭٭

آدم    اگـر    در   پـي   بـدكاري است

بهـر   همـه   خلق    گـرفتاري    است

آدم   اگـر   از   ره   دين ، شـد    برون

بـر  سـر  راه همـه ،چون  مـاري است

٭٭٭

عاقبـت   آن   امـر   خدايـم   كجاست

آنكه  به  هـر درد   و بلايـم   شفاست

نيّـت    مـا    گـر     نَـبُوَد    بر    خـدا

آن  همـه  جا  شاهـد  نيّـات     ماست

٭٭٭

پايگه   حكمـت   حق   از   كجـاست

گـر چه  بر  اين  آدم  خاكـي  رواست

گـر  نـدهي   حكمت  خود  بر   بشـر

آدمـي  از  كار  خودش  در  خطاست

٭٭٭

من  اگر   اين   قدرت  آرَم   به  دسـت

هيچ   نـخواهم  كه   بـيابـم  شكسـت

بر  ضـرر   خـود   كه   رضـا    نيستـم

قدرت  حق   شامل  من  بود  و  هست

٭٭٭

نسیم گلشن    زنده یاد حسن مصطفایی دهنوی