شعر دوبیتی 368 / حسن مصطفایی دهنوی

آدم    نيكـو   به   ره   همّـت       است

همـره  وجـدان  و  سـر  غيـرت   است

غيـرت  و   وجدان   و   نكوكاري اش

با  خبر  از  همّت  و  با  شوكت  است

٭٭٭

من   به   اميـد   تو    كنـم      زندگـي

ورنـه   كه    باشـم   به   ره    مُردگـي

كار  من   آيـا   بـه   كجـا   مي كشـد

گـر   نـنمايـم   به    ره    تو    بندگـي

٭٭٭

بار   ديگـر     از   ره         افسردگـي

مـي بردم     تا     به     دَم      مردگـي

آن   اثـر      دانش    و   گفتـار       تو

باز         بـيارد    به    سـر      زندگـي

٭٭٭

گـر     نـدهـي    بر    دلـم     آمادگـي

مـي شـود      آمـاده ي     پـژ مردگـي

بندگـي  ات   گـر    نـسپارم   به    دل

آورد    از     بهـر   من        آزردگـي

٭٭٭

هـر   چه    تصـوّر    كنـم  از   بندگـي

زجـر   تو    آرَد   ره    دل      زندگـي

تيغ  كه  صيقـل   نـدهنـدش   به  زجـر

كـي     بُـوَدش    تنـدي   و   بُـرندگي

٭٭٭

نسیم گلشن    زنده یاد حسن مصطفایی دهنوی