• صفحه اول
    • مجله
    • درباره ما
    • تماس با ما
    • رپورتاژ آگهی
    ثبت اثر / مکان
    ورود یا ثبت نام
    ثبت اثر / مکان

    شعر حی سبحان / حسن مصطفایی دهنوی

    • متن شعر
    • نظرات 0
    • prev
    • next
    • پسندیدن
    • گزارش مشکل
    • prev
    • next
    متن شعر

    « حيّ سبحان1 »

    سپاس  بي حد و  بي مَر2 ،يگانه سبحان  را

    هدايتي به  طريق، زِ  پيمبر  نمود  انسان  را

    هر  آدمي  زِ  هدايت  بديده  است  كه  حق

    گشود   چشم   بشـر   و   راه      ايمان   را

    نكات  حكمت  آن  در  دهان  انسان    بين

    براي   خوردن   نان ،  آفريـد     دندان    را

    گر آدمي به خدايش،دو چشم خود  وا  كرد

    بديد   راه   هدايـت    بـدارد    امكان    را

    هر  آنچه  در ره  حكمت، به پيشتـر  برويم

    زِ حكمتش  بشناسيم ،  صنع  سبحان     را

    دليل  ما  به  همانـس ، كه  صنعتش   بـينيم

    و گر نه  كي  بتوان  ديد ، خالق  جان    را

    چه  واضح است ،كه قرآن زِ حق بُوَد فرمان

    بِـبر  زِ  جمله ي  قرآن ، تو  فـرِّ3 فرمان   را

    طفيل  هستـي  آن ، هستـي   بشـر      باشد

    چرا  كه  بشر  نشناسد، زِ هست خود آن را

    هدايتي  كه  زِ حق  آمدس ، به   سوي  بشر

    بشـر  اگـر    نـشناسد ، نـدارد     ايمان   را

    طريق   واضح  و  روشنتري  از  اين    نَـبُود

    كه  بـر  بشـر   بنمايند   طريق   سبحان   را

    گداي  كوي  همانم  كه  سفره اي  گسترد

    و  رزق  داده  از  اين سفره ،جمله  انسان را

    طريق   سفره ي   پُـر  نعمتـش  بيا      بنگر

    هر  آنكه  هر  چه  بخواهد ،  بداده  آن    را

    حدود   آن   سـر به سـر    زميـن        باشد

    فـراز   سفـره ي   خود   آفريـد    انسان   را

    تو ميهمان  همان  سفره  شده اي  بر  لطف

    روا   بُوَد  كه  كني  شكر   نعمت  آن     را

    زِ ابر و باد و زِ خورشيد و جوهري از خاك

    رساند  روزي  وحش و طيور4 و حيوان  را

    بـراي   روزي   نـوزاد  ، پيش   از  آمـدنش

    چگونه  فربه5 و پُـر  شيـر  كرد   پستان   را

    تو ميهمان،كه  همه  عمر  نعمتش  خوردي

    روا   بُوَد    نـشناسـي    تـو  نعمـت  آن   را

    حكيم  حاذق6  دانا ، مگـر    توان     دانـد

    گوارش  بدنـش  هضـم   چون كند  نان   را

    غذاي  سفره  آن  در  جهان چنان پهن است

    كه  رزق  مي دهد ،هر اهل كفر و ايمان  را

    در اين  فضاي  زمين ،سفره آنچنان  گسترد

    كه  تا  به  حشر ، كفايت   نمود  انسان   را

    هر آنكه گشت مسلمان وشخص  عادل شد

    زِ  خون دل   بدهد ، رزق  آن  مسلمان   را

    چه قدرتي  است كه  مخلوق  آن  نمي دانند

    چگونه  جان دهد و  مي برد  از آن  جان  را

    رموز   سلطنـت  و  حكـم     پادشاهـي اش

    نـداده  بر  احـدي رمـز  و رأي  فرمان   را

    از  آن  گذشته  مهمـس ، نكات  جان  بشر

    همين  بشر  نـشناسد  چرا   همين  جان   را

    براي  تو منِ  ناصح7  نوشتم   از   چون   تو

    تو  سرسري  مشمار  اين  دليل و برهان  را

    در اين سراچه ي  توحيد ،جمله  موجودات

    نشان دهند  زِ  توحيدشان  ، راه  يزدان    را

    بكرد   طاعت  سبحان و طاعتش      كردن

    بـسنج  پيش خودت ،كار  نوح كنعان   را

    نكرده  طاعت سبحان،ره  صحيحش نيست

    جز  آنكه  ره  برود ،راه  نحس  شيطان  را

    دلا توطاعت ازآن كن،كه در صراط خودش

    براي   خاطر   تو  ، بسته  راه    نيران8    را

    فضاي  عالم  قدسـش ،  به  زير  پَـر    دارم

    همان فضا  كه كند ،جذب  روح انسان  را

    دليل  كوي  هدايت ،همين  بس است  بشر

    كه  هر بشر به  هدايت،شناخت سبحان  را

    گر   آسمان  هدايت  ، به  ما  نشانه    نـبود

    بشر  كجا   بتوان  جُست ، راه    ايمان   را

    قباي  مردم   نادان ،  هميشه  كوتاه    است

    كه  در  طريق  هدايت ، گزيد   شيطان   را

    حساب ما برِ آن،بسكه زشت وبيرنگ  است

    به كار  خود  به  حسابي   نـياوريم   آن  را

    سفارش  منِ  ناصح ،  اگر  نكردي   گوش

    براي  خود  بـخريدي   عذابِ    نيران    را

    دليل  ديگري  آرَم ، از  آن  زِ من      بـشنو

    چگونه ساخت زِ  يك قطره آب ،انسان  را

    حسن  تو از  قفس  سينه ، گر  برون   رفتي

    به چشم  روح  بـبيني ، تو  حيّ سبحان   را

    ٭٭٭

    1- خداوندِ زنده و منزه      2- بي شمار       3- شكوه     4- حيوانات وحشي و پرندگان     5- چاق      6- ماهر

    7- نصيحت كننده    8- دوزخ-جهنم

    دیوان  اشعار  حسن مصطفایی دهنوی

    اشتراک گذاری
    [TheChamp-Sharing]

    [dqr_code]
    آمار
    [pvc_stats postid="" increase="1" show_views_today="0"]
  • هنوز نظری ندارید.
  • یک دیدگاه اضافه کنید

    دیدگاهتان را بنویسید · لغو پاسخ

    برای ارسال نظر باید وارد سیستم شوید

    پیشنهاد به شما

    سحر نشد/حبیب رضائی رازلیقی

    "سحرنشد" . با من دراین زمانه کسی همسفر نشد رفتم کنارِ چشمه لبِ تشنه تَر نشد . افتاده ام به دامِ بلاهایِ…
    • غزل

    شعر دوبیتی 416 - حسن مصطفایی دهنوی

    خوشا  هر كس  كه كار پُـر  دغل كرد كه  سود  كار  خود را ،خود بغل كرد زِ  كار   حيلـه   و  نيرنگ    و  …
    • دوبیتی

    برگردان اشعاری از آواز سامان / زانا کوردستانی

    بانو "آواز سامان" شاعر کُرد، زاده‌ی اربیل عراق است. او از جمله شاعرانی‌ست که شعرش در کتاب آنتولوژی شعر زنان…
    • شعر سپید

    شعر حرص گندم / حسن مصطفایی دهنوی

    « حرص گندم » بار  الها   زِ   جهانِ  گذران    كي     گذرم من   نـخواهم  گذرم ،هر چه  نكوتر  نگرم لذّت …
    • غزل

    شعر دوبیتی200/ حسن مصطفایی دهنوی

    خــداونــدا  تـو  بـر  مُـلـكـــت   اميـــري تــو  هــر  افتــاده اي   را    دسـتـگيـــري چـه كـم…
    • دوبیتی

    شعر خداوند نکوکار / حسن مصطفایی دهنوی

    « خداوندِ نكوكار » خداونـدا     ،     خداوندِ  نكوكار چرا   داري  دلم   را  ، غرق   آزار خداوندي  كه…
    • مثنوی

    شعر دوبیتی 395/ حسن مصطفایی دهنوی

    اين  بذر محبت ،به  من  آمد  كه  بدانم زين  بذر  محبت ،به  جهانـش بنشانم در رهگذرسيل كه بذري  نتوان…
    • دوبیتی

    شعر دوبیتی 346 / حسن مصطفایی دهنوی

    اگر  دنيا چنين نَبوَد چرا دنيا بد آهنگ است فقط از بهر دانا  دل  مداوم  عرصه تنگ است به هر جا فكر دانا…
    • دوبیتی

    شعر جاده ی اسلام / حسن مصطفایی دهنوی

    « جاده ي اسلام » هر  فرد که  در جاده ی  اسلام ،جلو  رفت هر سود  جهانش، به همان جاده گرو  رفت اسلام  …
    • قصیده

    کلیه حقوق برای هنرات محفوظ است 1404 - 1398

    سبد خرید