• صفحه اول
    • مجله
      • شعر و ترانه
      • داستان
      • صنایع دستی
      • رپورتاژ آگهی
    • درباره ما
    • تماس با ما
    • پیوندها
    ثبت اثر / مکان
    ورود یا ثبت نام
    ثبت اثر / مکان

    شعر حی سبحان / حسن مصطفایی دهنوی

    • متن شعر
    • نظرات 0
    • اشتراک گذاری
    • prev
    • next
    • پسندیدن
    • گزارش مشکل
    • prev
    • next
    متن شعر

    « حيّ سبحان1 »

    سپاس  بي حد و  بي مَر2 ،يگانه سبحان  را

    هدايتي به  طريق، زِ  پيمبر  نمود  انسان  را

    هر  آدمي  زِ  هدايت  بديده  است  كه  حق

    گشود   چشم   بشـر   و   راه      ايمان   را

    نكات  حكمت  آن  در  دهان  انسان    بين

    براي   خوردن   نان ،  آفريـد     دندان    را

    گر آدمي به خدايش،دو چشم خود  وا  كرد

    بديد   راه   هدايـت    بـدارد    امكان    را

    هر  آنچه  در ره  حكمت، به پيشتـر  برويم

    زِ حكمتش  بشناسيم ،  صنع  سبحان     را

    دليل  ما  به  همانـس ، كه  صنعتش   بـينيم

    و گر نه  كي  بتوان  ديد ، خالق  جان    را

    چه  واضح است ،كه قرآن زِ حق بُوَد فرمان

    بِـبر  زِ  جمله ي  قرآن ، تو  فـرِّ3 فرمان   را

    طفيل  هستـي  آن ، هستـي   بشـر      باشد

    چرا  كه  بشر  نشناسد، زِ هست خود آن را

    هدايتي  كه  زِ حق  آمدس ، به   سوي  بشر

    بشـر  اگـر    نـشناسد ، نـدارد     ايمان   را

    طريق   واضح  و  روشنتري  از  اين    نَـبُود

    كه  بـر  بشـر   بنمايند   طريق   سبحان   را

    گداي  كوي  همانم  كه  سفره اي  گسترد

    و  رزق  داده  از  اين سفره ،جمله  انسان را

    طريق   سفره ي   پُـر  نعمتـش  بيا      بنگر

    هر  آنكه  هر  چه  بخواهد ،  بداده  آن    را

    حدود   آن   سـر به سـر    زميـن        باشد

    فـراز   سفـره ي   خود   آفريـد    انسان   را

    تو ميهمان  همان  سفره  شده اي  بر  لطف

    روا   بُوَد  كه  كني  شكر   نعمت  آن     را

    زِ ابر و باد و زِ خورشيد و جوهري از خاك

    رساند  روزي  وحش و طيور4 و حيوان  را

    بـراي   روزي   نـوزاد  ، پيش   از  آمـدنش

    چگونه  فربه5 و پُـر  شيـر  كرد   پستان   را

    تو ميهمان،كه  همه  عمر  نعمتش  خوردي

    روا   بُوَد    نـشناسـي    تـو  نعمـت  آن   را

    حكيم  حاذق6  دانا ، مگـر    توان     دانـد

    گوارش  بدنـش  هضـم   چون كند  نان   را

    غذاي  سفره  آن  در  جهان چنان پهن است

    كه  رزق  مي دهد ،هر اهل كفر و ايمان  را

    در اين  فضاي  زمين ،سفره آنچنان  گسترد

    كه  تا  به  حشر ، كفايت   نمود  انسان   را

    هر آنكه گشت مسلمان وشخص  عادل شد

    زِ  خون دل   بدهد ، رزق  آن  مسلمان   را

    چه قدرتي  است كه  مخلوق  آن  نمي دانند

    چگونه  جان دهد و  مي برد  از آن  جان  را

    رموز   سلطنـت  و  حكـم     پادشاهـي اش

    نـداده  بر  احـدي رمـز  و رأي  فرمان   را

    از  آن  گذشته  مهمـس ، نكات  جان  بشر

    همين  بشر  نـشناسد  چرا   همين  جان   را

    براي  تو منِ  ناصح7  نوشتم   از   چون   تو

    تو  سرسري  مشمار  اين  دليل و برهان  را

    در اين سراچه ي  توحيد ،جمله  موجودات

    نشان دهند  زِ  توحيدشان  ، راه  يزدان    را

    بكرد   طاعت  سبحان و طاعتش      كردن

    بـسنج  پيش خودت ،كار  نوح كنعان   را

    نكرده  طاعت سبحان،ره  صحيحش نيست

    جز  آنكه  ره  برود ،راه  نحس  شيطان  را

    دلا توطاعت ازآن كن،كه در صراط خودش

    براي   خاطر   تو  ، بسته  راه    نيران8    را

    فضاي  عالم  قدسـش ،  به  زير  پَـر    دارم

    همان فضا  كه كند ،جذب  روح انسان  را

    دليل  كوي  هدايت ،همين  بس است  بشر

    كه  هر بشر به  هدايت،شناخت سبحان  را

    گر   آسمان  هدايت  ، به  ما  نشانه    نـبود

    بشر  كجا   بتوان  جُست ، راه    ايمان   را

    قباي  مردم   نادان ،  هميشه  كوتاه    است

    كه  در  طريق  هدايت ، گزيد   شيطان   را

    حساب ما برِ آن،بسكه زشت وبيرنگ  است

    به كار  خود  به  حسابي   نـياوريم   آن  را

    سفارش  منِ  ناصح ،  اگر  نكردي   گوش

    براي  خود  بـخريدي   عذابِ    نيران    را

    دليل  ديگري  آرَم ، از  آن  زِ من      بـشنو

    چگونه ساخت زِ  يك قطره آب ،انسان  را

    حسن  تو از  قفس  سينه ، گر  برون   رفتي

    به چشم  روح  بـبيني ، تو  حيّ سبحان   را

    ٭٭٭

    1- خداوندِ زنده و منزه      2- بي شمار       3- شكوه     4- حيوانات وحشي و پرندگان     5- چاق      6- ماهر

    7- نصيحت كننده    8- دوزخ-جهنم

    دیوان  اشعار  حسن مصطفایی دهنوی

    آمار

    Loading

  • هنوز نظری ندارید.
  • یک دیدگاه اضافه کنید

    دیدگاهتان را بنویسید · لغو پاسخ

    برای ارسال نظر باید وارد سیستم شوید

    اشتراک گذاری


    پیشنهاد به شما

    شعر دوبیتی 323 / حسن مصطفایی دهنوی

    در  مجمع  آن  بيخردان ، بحث خدا  نيست درمجمع آن با خردان،سخن غيرخدا نيست بحثي كه در اين آدميان  هست…
    • دوبیتی

    شعر دوبیتی 344 / حسن مصطفایی دهنوی

    بارالها حكم تو،بر دست يك  بهـزاد نيست اينچنين  حكمي  به جز از مردم  شيّـاد  نيست گرچه فرهاد از هنرمندي…
    • دوبیتی

    خنده ی زیبای تو/ مجید محمدی (تنها)

    در نهانم عشق تو فرمانروایی می کند خنده ی زیبای تو دل را هوایی می کند بر لبم نام تو و در خاطرم یاد…
    • شعر سپید

    اشعار هاشور ۴۳ / لیلا طیبی (رها)

    ▪ اشعار هاشور ۴۳ لیلا طیبی (۱) غرورت را مچاله کن! روزنامه‌ی عمرت، بدون این صفحه هم [خوب] ورق…
    • شعر سپید

    شعر فتنه / حسن مصطفایی دهنوی

    « فتنه » مُلك   آزرده ي  ما ، فرد  دل  آزرده    منم چون  تو  آزرده  و  پژمرده  و افسرده   …
    • غزل

    شعر دوبیتی295/ حسن مصطفایی دهنوی

    اي كه  در نيكي  گل  بنگري  و سيرت  آن نقش  نقاش  همان گل  نگر و  قدرت   آن آنكه از قدرت خود شاخ گل …
    • دوبیتی

    شعر دوبیتی 438 - حسن مصطفایی دهنوی

    رفاقت  را  چنان  بنما ،كه  از دستـت  نرنجد   كس پرستـو كي خوشش  آمد ،از آن چنگال هر  كركس رفيقي  گر …
    • دوبیتی

    شعر دوبیتی 382 / حسن مصطفایی دهنوی

    زِ  دنيـا  بسته  شـد   آب   و  گِـل   من چه  شـد  آن  كار   پوچ  و  باطل  من به دنيـا  هر  چه ديـدم  …
    • دوبیتی

    شعر دوبیتی232/ حسن مصطفایی دهنوی

    بيدار  دلان  را  اثـر از لهـو و لعـب  نيسـت آن بـي  اثـر از عالـم  اسرار و ادب  نيست بيدار  دلان  را …
    • دوبیتی

    کلیه حقوق برای هنرات محفوظ است 1402 - 1398

    سبد خرید