شعر تربیت / حسن مصطفایی دهنوی

« تربيت »

با  تربیت  نشانه ی  مخصوص  آدمی  است

كآن  لایق    بزرگی    خلاق   اکبر    است

بی تربیت ز فعل  خودش، می شود  خجل1

آن  را  که  تربیت  نبود ، بلکه  ابتر2  است

خدمت  به خلق ، تربیت مردم  است و بس            

با خدمت  هوس، ز ِفسادش  کسی  نرست3

ما  را  وظیفه، تربیت  خلق  هر چه  می بود

بر  خدمت  هوس  زِ  وظایف  کسی  نرست

بازم   بکوش ،  تربیت   از  حق   فرا  بگیر

بی تربیت   زِ جور  جهالت    ابد      نرست

ما   را   به   کار   تربیت   نفس    هر   بشر

لازم   بود  که   مرحله ی  کار  اول   است

بازم   به   تربیت    بگرو  و نتیجه اش بـبین

معنای   آن    به   ملک   جهانی  برابر  است

ای  نوجوان   ز    روز   ازل    تربیت   بجو

دستور   تربیت   ز  پدر ،هم   ز  مادر  است

باید  به  راه   تربیت   خیر    و  خُلق  خوش

کوشش کنیم،  این  ره  دلهای  انور4  است

گفتم  نصیحتی  که   به   مقیاس   ناید   آن

با  تربیت  بشو ،که  جهادیس  ، اکبر  است

امروزه  جای   پیر  طریقت   ،تویی    جوان

نامی  از  اوست ، رهبری امروز  بهتر  است

بشنو   زِ   راه   تربیت    از     پیر     معنوی

کآن  راه   تربیت ، ره  گنج  سعادت  است

راه  بشر  به   غیر  ره   تربیت      خطاست

حتماً که  تربیت  ره  تقوی  و طاعت  است

شعری  دیگر  حسن  ز  برای   تربیت  بگو

گفتم   که    تربیت ، ره    اللّه اکبر    است

٭٭٭

1- شرمنده   2- ناقص   3- آزاد  نشد    4- روشن تر

دیوان  اشعار  حسن مصطفایی دهنوی