اشعار کوردی ۱۶ / زانا کوردستانی

▪ اشعار کوردی ۱۶ زانا کوردستانی

(۱)
وڵاتی من، خۆی سرگوون‌خانه‌یکه
دیر و هاوێر لە زمان و جلوبەرگ و ئایینم
چه سنه بێم،
یان کرماشان،
غوربه‌ت و سرگەشتەن پەنی و پەیاس.

▪ برگردان فارسی:

سرزمینم خود تبعیدگاهی‌ست
دور از زبان و لباس و آیینم
چه سنندج باشم،
چه کرمانشاه،
غربت و تبعید هویداست...

(۲)
ساتی دەنۆسم: کوردستان
هل‌بەستەکانم که‌وکی ده‌بن
تین و تێنی هەڵاتن
به‌ری کێنی

▪ برگردان فارسی:

وقتی می‌نویسم: کوردستان
شعرم کبکی می‌شود
تشنه می‌دود
به سوی چشمه.

(۳)
پێشمه‌رگه
هه‌ڵبه‌ستیکه!
لبه‌ر کوڵی دڵی کوردستان
شێعری سەربەستی وت و وێژ دەکات.

▪ برگردان فارسی:

پیشمرگه،
شاعری‌ست!
که برای غم کوردستان
شعر آزادی می‌سراید.

#زانا_کوردستانی
* خەڵاتیک بۆ گەلی پێشمەرگەکانی مۆسەلمانی کورد (پیشکشی برای پیشمرگه‌های مسلمان کرد)