اشعار هاشور ۴۷ / لیلا طیبی (رها)

(۱)
ذهنم،
ریشه دواند‌ه‌؛
َتنه‌ام،
خورشید را می‌بوسد
وَ آزادی،،،
بر شاخه‌هایم آشیانه کرده‌ست.
...
آه،،،
--من درختی سبزم!

(۲)
وَ آمدیم تا،
شاعر شویم؛
عاشق شدیم!
...
شعر اما،
ما را از آب و نان انداخت!

(۳)
تو،،،
کنج اتاقت
تنهایی را به آغوش کشیده‌ای
و من گوشه‌ای از دنیا؛
خاطراتت را...
...
تواردی دردناک‌ست
عشق!

#لیلا_طیبی (رها)