‍ فراق برادر دون ده رن قانه گوزوم نن ، بو آخان یاشیم اولوب قلبیم اود دوتی یانور ، گول کیمی قارداشیم اولوب آنا خوش گلدون ایله ، گلدی قوناق نازلی بالون غملی گونده دایاقیدی ،  منه یولداشیم اولوب ………..تا هستم داغدارتم

« راه توحید » گفتگویی زِ خدا باشد و توحید بشر آن که بود است همین گفته ی ثابت نشنید راه توحید به باریکی مویَـس نگرید هر که باریک ندیدس ، ره توحید ندید راه توحید بلند است و نشیب است و فراز1 سالک2 راه بـباید شب و روزش بدوید آخر ای قوم بشر، نکته […]

ای آنکه هر شب درغمت ناکوک شد احوال دل جانم چو بم صد پاره شد کردم رها امیال دل جنگی به پا کردی به دل،گردان غم لشکر کشید گفتی بخوان این آیه را ، سرکوب کن آمال دل بودم رها چون قایقی بی سرنشین برروی آب موجی به پا کردی،سرابی مانده در جنجال دل بر […]

شمع جانم، درنبودت بی قرارم ،جانِ دختر ازغمت گشتم چومجنون، اعتبارم ،جانِ دختر شکوه کردم برخدایم ،دین وایمانم توبودی چشم بستی پرکشیدی ازدیارم،جان دختر طالعم شد درد وحسرت بی وفا،بابا نبودی! شاه دل تنها توهستی افتخارم ،جان دختر آن نگاهت وقت رفتن ،شد عذابی جاودانه آتشی شد شعله زدبر روزگارم ،جان دختر تکیه گاهم سینه […]

شایسته است ستاره ها را جای آفتاب بنشانیم وقتی که آفتاب عاطفه ها را به آتش کشید و بر جنازه های سوخته ی قاصدک ها نفس کشید شایسته است ستاره ها را جای آفتاب بنشانیم وقتی که بر ذهن جاری دریا قدم زد و خشکید. نجیبه محمدی این شعر در کتاب گردش مستانه 2به چاپ […]

مترسک خدای ترس و وحشت نیستی نه خون آشام این دشت نه یک گرگی دریده بره ای از لذت و خشم مترسک نه شاهینی نه کرکس تو حتی جوجه ای را پَر نکردی مسیر قاصدک را کج نکردی مترسک از چه رو اینگونه کردند ردایت پاره پاره خاک کردند تنت را چاک چاک بر چوب […]

دوست داشتنِ تو! ریشه در کتاب‌های کهن دارد. پیامبر مهربانم! آیه‌های نبوتت را خوب می‌فهمم! همین که نگاهم می‌کنی رسالتت تمام شده ست. دوست داشتنت، دریایی است ژرف ! یعنی می‌توانم غرق تو باشم! خوشدلم وُ، –چه خوشحال! دوست داشتنت،،، شبگردی‌های دو نفره است در خیابان‌های تاریک و خلوت. وقتی دست‌هایت با لهجه‌ای از مهر […]

« بنیانگذار مهر » ای خالقـی که حاکم روز جـزا تویی خلاق این جهان و همه ماسوا1 تویی درماندگان وادی غـم را رهـا کنی بر درد بی دوای همه ، آن شفا تویی مهر و وفای خود بفشاندی به روی خاک بنیانگذار مهر ، به ارض2 و سماء3 تویی جرم و گناه من که فزون […]

✓ تناسخی با تقویم تازه: با تناسخی بی‌نقاب –شاعرم آفریدی! مگر آئینه‌ی خلقتم بودی؟ که ابر شدی وُ، باریدی،،، که به جوشم وُ شعر بنویسم!؟ … باور کن،،، تکلمی در کَرت‌های تاکم نیست. مگر پلکی شراب فرو ریزی! آنگاه،،، با من شعری فاصله نمی‌گیرد! به تقویم تازه‌ام،،، — امتدادی فرما! سعید فلاحی (زانا کوردستانی)

« همت یارم » آن مِهـر که ورزیدم ، از همت یارم بود آن یار جهانگردم ، همیشه کنارم بود مهر و وفای تو ، هـر چه به من آمد مهر به سر جان من ، تاب و توانم1 بود مهر و وفا کردم ، تا به تنم جان بود مهر و وفا ، دردی […]

– تکدّر: دوستت دارم و همین اصل،،، غمگین ترم می کند! وقتی که، نمی توانم چهار فصل جهان را در آغوش تو آواز بخوانم! حسادت می کنم وقتی نسیمی زیرک مو هایت را به بازی می گیرد! آه نارون بالا بلند من! باور کن از این همه خواستن، –غمگین ام… مثل پرنده ای که بادِ […]

« نصرت و فتح » کس اَر نصرت و فتح1 میدان بخواست نـباید که در درس ، تنبل بُوَد کس اَر نصرت وفتح از درس خواست به چشم و دل از درس بینا بُوَد اگر کودکی ، درس تکمیل خواند به پیری و سختـی ، توانا بُوَد کسی را که نیرو و دانش بُوَد تمنای […]

” گذر زمان “ . باز بی تو گذشتم از آن کوچه نه مهتابی بود نه توانی در پا و نه سوی چشمی تا خیره به دنبالت گردد . میدونی . همه در گذر زمان به یغما رفت دلم خوشه به قبای پیری ارمغان روزگار ! . بداهه : حبیب رضائی رازلیقی

– به دیدار آفتاب: به وعده‌گاه می‌روم حدودی که این روزها کوله‌ی اندوه زمین بگذارم، به مزارت می‌روم که دریچه‌ای‌ست وقتی که نیستی و گریستن‌ست که؛ سبکبارم می‌کند. برای تسلای خودم به این باور رسیده‌ام که،،، خانه عوض کرده‌ای! نفوذِ رویاهایم مرا می‌کشاند به لایه لایه‌ی اتاقی تنگ که با تبسمی همیشکی نگاهم می‌کنی اتاقی […]

« نکو کاری » گر قافله سالاری ، بر خلق بُوَد سالار خلقی به همان منظور، همراه همان هستند گر قافله سالاری، خود راه نکردی گُم خلق دیگری آمد ، بـر قافله پیوستند گر منشأ هر کاری،یک اول نیکو داشت هر کار دیگر کردن ، بر منشأ آن بستند در راه ریاضت ها ، هرکس […]

« راستی » آن آخرین پیامبر ، آخر زِ ما چه خواهد آن راستی که بنمود ، از ما در انتظارس آن راستی که گویم از امر حق قرارس هر راستی و صدقی ، پابست کردگارس ای مردمان گمراه، کذب و دغل چه کارس هر کار با تقلب ، از راستی کنارس امر حقست و […]

« رسم محبت » لعنت بر آن کسی، که به من رهزنی کند یا ذره ای به من ضرر آوردنی کند با دشمنان ، تو دوست بشو چون برادران تا شاید آن ، سخن به نکو گفتنی کند نام بـرادری و محبّـت میان گذار تا هر که دشمن است به تو، نا ایمنی کند دائم […]

« رأی عالِم » هر که بر روی زمین ، منزلـش آباد کند بهتر است ، منزل عقبای خود آباد کند کار خیری اگرش در نظر است آن حاجی بِـه1 بُوَد گر دل و قلبِ بشری شاد کند یا کسی را که ببیند،شده مقروض2و ذلیل سعی و کوشش کند از ذلّتـش آزاد کند یا نصیحت […]

« آب فیروزی » حقیقت ، یاوران شد جاودانی نه چون تزویر و نیرنگ است فانی به معیار حقیقت ،هر که دل بست حقیقت شد به معیار جهانی من اندر راه حق ، وامانده بودم شیاطیـن رهزنـم بُد1 ناگهانی تو را در راه حق ،گر آرزویی است به تو گفتـم: حقیقت را بدانی حقیقت ، […]

« جنگ سوم » خدایا ، دین ما زین جنگ سوم الهی رشته اش بُـبریده می شد اگر دین، اولش جنگ و جدل بود زِ اول زین میان ،تاریده می شد اگر در دین ما ، صلح و صفا بود نکوتر نزد حق ، بگزیده می شد اگر جنگ و جدل اول به دین بود […]

« آب زلال » مددی1 تازه دیگر بار ، به من یار نمود صحبت تازه تـری ، آن به من اظهار2 نمود مدتی بود که یارم ، سخنـی هیچ نگفت: ای خوش ایندم،که به من این سخن اسرار نمود گفت: شایسته بُوَد هـر که به کارش نظری بهـر شایستگـی ، عاقبت کار نمود گفتم ای […]

« مرام برادری » بر من برادر آنکه ، غمم خوردنی کند کی می تواند ، آنکه دلم آزردنی کند ما را دل از طریقه ی صحبت غنی کند کی می توان برادرش آزردنی کند آمد ندا به گوش من ایندم برادران نَـبْود 1 برادر آنکه به من دشمنی کند بر من برادر آنکه بیاموزدم […]

« دریای طبیعت » آنها که به دریای طبیعت بـنشستند از کوی حقیقت ، به یقین بهره نـجستند اندر تَه دریای طبیعت ، خبری نیست آخر خبر این است، همین خوردن و گشتند در بحر طبیعت ، پسـران مثل پدرها کور آمدن آنهـا و همه کور گذشتند آن قافله هـا ، سلسله هـا بیهوده بودن […]

دلتنگی؛ صخره‌ای ست سیاه و، بزرگ! دلتنگی؛ در نمی‌شناسد پنجره نمیشناسد! می‌آید می‌آید وَ امانت را می‌گیرد، –جان به لبت می‌کند وقفه‌ای در کارش نیست اما می‌ماند، می‌ماند، می‌‌ماند… فقط، جابجائی‌اش با توست!  سعید فلاحی (زانا کوردستانی)