متن شعر
(۱)
دلم پُر است!
کاکتوس گلدانم!!!
نه نوازش میشوم،
نه پناهم میشود آغوشی...
(۲)
وَ ماهی؛
به قلاب پناه برد
از-
هجومِ تنهائی!
(۳)
پلان شبانههایم،
دور از تو!
--تاریکی،
--تشویش،،
--دلتنگی،،،
وَ چشمهای نمناک!
(۴)
ذهنم آبستنِ فکریست؛ بدیع!
به ماماییاش آمده،
[قلم]!!!
شاید یلانی دگربار،
چُنان "رستم" و "سهراب"
از "تهمینه"ی شعرم
--زاده شوند.
(۵)
تنهاییام،
پنجرهایست همیشه باز،
که هرگز،
--بسته نمیشود!
(۶)
آیا به انقراض یوزهای ایرانی،
--اندیشیدهای؟!.
***
به انقراضِ هولناکِ انسانیت
چطور؟!
#لیلا_طیبی (رها)
یک دیدگاه اضافه کنید