شعر مذهب رندان / حسن مصطفایی دهنوی

« مذهب رندان »

مرام  و  مذهب  رندان1، گُلاب  مشكين   است

چنانچه   در   پي  امـر  خـدا   و   آييـن    است

نه  رندي است، هر آنكس  كه  هرزه گو  باشد

مـرام   رند  ، يقينـاً   كه    عاقبت  بين     است

برادرا     بنـما     تجربـه    به    هـر        كاري

فزونتـر  است  زِ علم  و  زِ  خلق   پيشين  است

مرام2  و   مذهب    عرفانيـان   كه     مي نگرم

به   طبق   رسم  و  مرام  و  شعاير  دين    است

كسي كه رأي خودش را دهد،به حرصِ حريص

هر  آنچه  مال به  دستش بُوَد،كه مسكين  است

حـرامِ   مـال   جهـان ، خيـر  صاحبـش    نَبـُود

وليك  صاحب آن،خوش به بوي سرگين  است

توانگرا  ،  دل    درويش    را    رعـايت    كن

دل  از كسي  مشكن ،بر  تو بار  سنگيـن  است

مقـام  و  مرتبه ي  آدمـي ، به  نـزد    خـداسـت

مبين  به چشم  حقيرش،كه خرقه پشمين  است

تو  كار  نيك  و  بدش  ، تا   درست   نـشناسي

مكن   تو  غيبت  آن ، اين   مرام  رندين   است

هر   آنكه   حرف   نفهميده اي  ، به  مردم   زد

به  نزد  اهل  خرد، يك   نفر  سخن چين  است

رسوم   اهل    خرد ،  در   فضاي    اين    عالم

چنان   نسيم  فرح بخش ، زلف  مشكين  است

اگر كه   بُهت و گر  زهد  روزگار  اين    است

كه   روزگار  گهي  تلخ  و گاه  شيرين   است

چه  حاجت است به كذب و ريا  و غش و دغل

اُبهت    بشري   بـر   وقار   و   تمكين    است

مباش  در   پي  كذب   و   ريا   و    حيله گري

كز اين  رذيله ،صفاتت  كدور و چركين  است

هزار   مرتبه   گفتم  : به   راه   راست      رويد

كه   راه    راست  ، ره   آدميت   و دين   است

تو   كار   زشت    و    پليدي  ،  برادرا    منمـا

صفات  پاك  تو ، از كار  زشت   ننگين   است

جهان  و هر چه  در آن هست  در كمين توست

كمينگهش   زِ  همان   روزگار   ديرين    است

بگرد   بر   سرم ، اي   سنگ   آسياب     جهان

عجب  مدار، سرم   همچو  سنگ  زيرين  است

تفكر   سر  من   از   جهان  ،   فراتـر       رفت

حساب  آخر عمر، آنكه  سخت وسنگين  است

زِ  كار    نيكي   و   پاكي    بُوَد    برادر    جان

اُبهت   بشري ، جمله   پاك   و  رنگين   است

خرابي  همه  عالم ، زِ  حرف  بيهوده گو  است

بدانكه حرف حقيقت،هدف به تيغ سنگين است

سبك سران  جهان ، حرفشان  زِ  بلهوسي است

سخن  زِ عقل  به  جايش نشست،سنگين  است

كسي   كه   در  ره  دين  مبين ، قدم   برداشت

بسنج   رهرويي اش،را  هدف به  تحسين  است

بنال    اي   دل   دانا  ، كه    مردمان      عجول

دو   چشمشان   پي دنيا  و  پشت  بر دين  است

حسن   زِ  علم  و خرد ، شعر  را  بكن   شيرين

كه   ملتي  بخرند ، آن  شكر كه  شيرين   است

٭٭٭

1- زيرك – حيله باز          2- مقصود- مراد

دیوان  اشعار  حسن مصطفایی دهنوی