شعر لطف خدا / حسن مصطفایی دهنوی

« لطف خدا »

تا كه در تابش خورشيد جهان اين  اثر است

در  تمامي  نباتات1 جهـان  جلوه گر  است

اثـر تابش خورشيد ،كه  از فيض خدا  است

اين نـباتات ،  اثـراتش  به  تمام  بشر   است

تا در اين مرحله ي  حكمت حق پيش رويم

مي شناسيم  اثراتش به همه بحر و بر2 است

اين همه فيض3 وعنايت4 كه  خداوند نمود

اين  نباتات  چرا  بيشترش  رزق  خر   است

گر  به  تدبيـر خداوند   جهان    پي   بـبريم

رمز  تدبير خدا ، از همه كس  بيشتر   است

خر اگر نيست در  اين  آدميان  از چه سبب

آدمي  بر  اثـر  فيض خدا ، كور وكر  است

اين  بني آدم  اگر قابل  بر فيض  خدا  است

بر  ره  فيض خـداوند ، چرا  كينه ور  است

داد از آن فرد بشر  کین عظمت را نشناخت

غرق در  نعمت حق باشد و زآن بیخبر است

امر و نهي اش  مگر اصلاح  بني آدم  نيست

پس  چرا  آدم  از آن امر خدا ،بي خبر است

اثـر   لطف   خـداوند ،  بـه   آدم     بـرسيد

آدم از بهر چه با لطف خدا ،خيره سر است

داد ازاين آدم خاكي كه زِ خودخواهي خود

نـشناسد که  خـداوند  جهان   دادگر  است

آدمي  گر   به  حقيقت   نگرد   فيض  خدا

ميشناسدكه درآن فيض خدا غوطه ور است

بار  الطاف   خدا  را  تو  زِ  دوشَت  مفكن

گرچه سخت است  ولي افضل دُر وگهراست

نخل  پُر  بار  بُوَد  ، فيض  رسانـد  به  بشـر

نخل  بي  بار  بُوَد ، لايق  ضرب  تبـر است

هنر  آموز  جهانـي   ، گُهر   انـدوز    نـشد

در ره  امـر خدا ، هـركه بـپويد  هنـر  است

گنج قانع  به  قناعت ، به ره  رأي  خداست

هركه بشناخت فزونتر زِدوصدگنج زر است

فيض  آن  لطف خدا ،شامل بر  آدمي  است

حيف از آن لطف خدا،آدم از آن بيخبر است

هاتف غیب   ندا  داد ، که  ای    بی بصران

مگر آن فیض خدا،غایب ودوراز بصر است

حسن  از  فيض  خداوند ، تو  نوميـد  مـشو

عاقبت ميرسد آن،گركه تو را  اين نظر است

٭٭٭

1- گياه ها – سبزه و درخت      2- دريا و خشكي         3- بخشش و لطف          4- توجه و احسان

دیوان  اشعار  حسن مصطفایی دهنوی