شعر قتیل راه خداوند / حسن مصطفایی دهنوی

« قتيل راه خداوند »

بزرگ   معنوي  قتل  آن  حسین (ع)   اين  است

قتيل  راه   خداوند    و   راه   اين    دين   است

شهادتـي   كه   براي  خدا  و   امـر      خداست

شهادتـش  به يقين  با   وقار  و  تمكين1   است

كسي كه  بار  حقيقت  برد ، مگو  سهل  است

چرا كه بار حقيقت،بزرگ چو سنگ سنگين است

مرام2  فعل  حسین (ع)  از  براي  حق   مي بود

از آن   قديم  و  از  آن  روزگار   پيشين   است

هر  آنكه  فعل  حسیني (ع) شنيد  و  همت   آن

به   مثل  ابـر  بهاري ، زِ  چشم   گريين   است

برادرا   به   حقيقت   نگر   به  كار  حسین (ع)

زِ علم   معنويت ، بنگرش   چه   شيرين   است

هزار  خون  كه  به  ناحق ، چنانكه  ريخته  شد

نه چونكه خون حسیني گلاب ومُشكين3 است

كسي كه  ذكر  مصيبت، نوشت  بهر حسین(ع)

نشانه اي  زِ  حقيقت   نوشت و  حق بين  است

خوشا  كسي كه  بر  خرمنگه4 حسیني(ع)  بود

به  دور  خرمن  معنا ،چه خوشه  برچين   است

هر  آنكه  بر سر  آن  تربت5   حسین (ع)    آمد

به   پاي  علم    هدايت ، براي    تمرين    است

كسي  كه   غير  ره  حق ، رهي   ديگر     پويد

مدار  زندگي اش  تلخ  و زشت و چركين  است

از آن  خشم  به  قيامت، كه  قاتلان  حسین (ع)

زِ فيض  رحمت حق،دور هست وغمگين  است

كسي كه  ذكر مصيبت، بخواند  بهر حسین(ع)

يقين  بُوَد  به  قيامت، خداش  خوش بين   است

زِ  پارسايي    دل  زنده   ،   نكته اي       بـشنو

از  آنكه  نكته   حرفش ، به  رسم  شاهين  است

حسن  بگو  زِ حقيقت  و  فعل  كار حسین (ع)

كه  رسم  حرف  حقيقت ،زِ  رسم  آيين   است

٭٭٭

1- اطاعت- توانايي    2- مسلك     3- بوي مُشك دارد     4- جاي كوفتن خرمن     5-خاك

دیوان  اشعار  حسن مصطفایی دهنوی