شعر شمس و قمر / حسن مصطفایی دهنوی

« شمس و قمر »

تا  زِ  ارسال  حقيقت،رُخ  شمس و قمر  است

به حقيقت  كه  دغلكاري  ما ، پرده  در   است

اي خوشا مشرق ومغرب،كه همان شمس و قمر

راهشان دور همان است ،به اين  رهگذر  است

هاتف  غيب   به  ما  گفته : كه  اي   بي خبران

خود همين گردش  افلاك1،شما  را  خبر است

گردش روز وشب و گردش اين صبح و غروب

اين نشان است،كه بيني  چو شما  را  بصر است

خود  اين  موج  كه  گردنده   بُوَد   دور    بشر

بشر  از  دايره ي  موج ، كجايـش   بِـدر   است

داد  و  فرياد ،  از  اين   آدم  خاكي  كه    چرا

اندر  اين موجِ  خطرناك،چرا  خيره سر2  است

اي  خوش  آن فردِ  سبك  بار،كه اندر سر موج

بر سر موج ، سبك بار  به  موجش   نظر  است

عاقبت  كار  بشر چيست ، كجا  خواهد  رفت

كس تواند كه بگويد،كه چه  راهش به بر است

گفتگويي  زِ  قديم   است ،  زِ  صاحب  نظران

كه  بشر  راه  مكاني  ديگرش  در  نظر   است

اين  مسافـر  زِ  كجا   آمده   اينجـا   به   وجود

از  همين جا  به مكانِ  ابدش   در  سفر    است

داد  و  فرياد  چه   داري  و  تكاپو   چه   كنـي

اين  بشر با  همه  عقلش ، زِ حقيقت بدر  است

هر  چه  من   مي نگرم   نيك و بد  جمله   بشر

نصف  جمع  بشر  از ، راه  حقيقت  بِدر  است

آخر  اي   جمع  بشـر ، حيله گـري   يعني   چه

راه  ما  راه  حقس، از چه  بشر حيله گر   است

راستي  و  رمز   درستي   و  حقيقت   چه   بُوَد

كه  بشر  را  همه  بر  رمز  حقيقت  نظر   است

هر  كه  با  رمز  حقيقت  سر  مو  بُرد  به   پيش

شاهراهي  است ، از  آن  رهگذر  هر بشر  است

از  حقيقت   طلبان ،  حرف   حقيقت    بـشنـو

ميوه شيرين تر ازاين نيست،گر ازاين شجر است

آفرين   بر  بشـر  حق   طلب  و   نيك    سِـيَر3

بنگريدش به حقيقت  چقدر ، خوش سِير  است

هاتف  غيب   اگر   در  ره   حق   نيست   چرا

هر چه  الهام4 و خبر هست، از آن  با خبر است

تا  كه  از  فيض خدا ،بهره  در اين  ملك  فناس

كشتي  نوح(ع)  نجات  است ، براي  بشر است

داد  از اين  خاك نشينان كه  چقدر خيره سرند

با چه  عذري  بتوان  گفت : بشر  بي خبر است

اين   بُوَد  گفتنش   از  ما  و  شنيدن    زِ    شما

هر كه  نشنيد  زِ ما  و زِ خودش  بي خبر   است

اي  رفيقان  ، من  دل خسته  در  اين  ره  بِـدَوَم

چون شنيدم  زِ همين  ره ، ره ديگر  به بر است

اي عجب  خفّت5 و خواري  بُوَد  اندر  گِل  ما

هر زمان اين گِل ما،دست يكي كوزه گر است

هر كس  از  رمز  حقيقت ، سر كاري  بگرفت

طرفه  معجونيـَس  اين ،قاعده ي كارگر   است

ديدگاه  من  از   اينجاس ، كه   هر   فرد   بشر

به  حقيقت   بگرائيد ، به  حقيقت   بشر   است

نكته اي   بيش   نـباشد   به  ميان   مَـه  و  مِـهر

مَـه ومِـهر راه  خدا  مي روند،اين رهگذر است

راه  توحيد  خدا   را   زِ   همين   نكته       بجو

آنكه  اين  نكته  نجويد ، زِ  خدا  بي خبر  است

داد  از اين  مردم در  خواب  فرو  رفته  به  عمر

سِير اين شمس وقمر بيند وچون كور وكر است

آفت   جسم  بشر  كور و كري   هست     بدان

آفت  روح   همانس كه  زِ  حق ، بي خبر  است

كار عيسي(ع) و خرش6 را همه  يكسان نگرند

خر فقط مركب عيسي است و يك  باربر است

روح قدسي كه زِ عيسي(ع) به  ظهور آمده  بود

ويليامي   كه  به دارش   بِـزد  آن  بي پدر  است

خارج   از  جاده ي   توحيد ،  مشو   اي    بشرا

بر بشر  جاده ي  توحيد ، بِـه از صد  گُهر است

فاقد   روح   هدايـت     مشويـد           آدميـان

آدم   از   نور    هدايت ، زِ  جهنّم   بِـدَر   است

جهـل   دنيـاي   دنـي  ، آدمـيان    را       بِـخرد

عاقبت  جهل   بر اين   آدميان ، كينه ور   است

عقل    رحمانـي    مـا   ،   راه     تكامل   دانـد

حافظ   دينـس   و   بـر   آدميان   راهبـر   است

كار   دانايـي   و  دانـش      نگريـد       آدميان

آدم   بي خبـري   را   زِ  حقيقت   خبـر    است

آفرين  بـر  تـو  كه   از   دين    تكامل    گفتـي

دينِ  تكميل  بُوَد   بهتـر  گنج  و گُهر7   است

طرفه8 معناي  حقيقت، حسن  از  حق   بشناس

زآنكه  معناي  حقيقت ، به  بشر  راهبر    است

اي  خوش آن  مردم دانا، كه شدن  گوشه نشين

صحبت  داناييـِشان   روي  زمين ،سربسر است

پيـر  داناي  جهان ديده ، به  هـر   فـرد     جوان

رهنماييَـش  به  دانا   پسران ،  چون   پدر  است

غافل   از  گوشه  نشيني  و   تفكر        مشويد

گوش با هوش نشستن، خودش اينهم  هنر است

هر كه  معناي  حقيقت  ، نظرش  بود  و بگفت

اين  حقيقت  به  يقين ،مورد   طبع  بشر  است

هر كه   با   رمز  حقيقت ، سر  و كارش   باشد

يك  طرازس  به حقيقت و چشمش  قمر  است

هر كه   بـر  حق   نگرايد  و  گرايد    به   دغل

به  حقيقت   نگرايد  ، بتـر   اندر  بتـر9    است

حسن   از   رمز  حقيقت ، سخن   آورده   ميان

گر  حقيقت به ميان نيست،بشر كي بشر  است

٭٭٭

1- آسمانها – گردون       2- سركش      3- سيرت        4- در دل انداختن         5- شرمگيني

6- خري كه حضرت عيسي(ع) بر آن كتاب انجيل  بار  مي كرد   7-گوهر      8- شگفت - عجيب    9- بدتر

دیوان  اشعار  حسن مصطفایی دهنوی