• صفحه اول
    • مجله
    • درباره ما
    • تماس با ما
    ثبت اثر / مکان
    ورود یا ثبت نام
    ثبت اثر / مکان
    هنرات

    شعر زخم زبان - حسن مصطفایی دهنوی

    • متن شعر
    • نظرات 0
    • prev
    • next
    • پسندیدن
    • گزارش مشکل
    • prev
    • next
    متن شعر

    « زخم زبان  »

    هر  كه   بيداد گري  را  زِ  خود   ايجاد   نكرد

    پرچم   عدل  و  عدالت ، همه  بـر   باد    نكرد

    آنكه  در   مدت   عمرش ، همه   بيداد1   بكرد

    تا   كه  بيداد   بر آن  شد ، مگه2  فرياد   نكرد

    آنكه با  جور و جفا  كردن و بيداد  خوش است

    گرگ  طبع3  است و دغل، فطرتش  آباد  نكرد

    هر كه   بيداد و دغل را ، زِ  خود  آرَد به  ظهور

    فكر   بـر  گشتن    بيداد  ، به    اولاد     نكرد

    آنكه  با   جور و جفا   و  ستمِ  خلق    بساخت

    صبرش   آراسته   شد  ،  ناله   و  فرياد     نكرد

    هر  كه  با  خلق  مسلمان ، در  صلحي  بگشود

    زحمت  خلق   مسلمان ، همه   بر  باد     نكرد

    آنكه    بيدادگري   را   زِ  خود   ايجاد     بكرد

    صد  خرابي   بـنمود   و   يكي     آباد      نكرد

    عجب  آن  است ،كسي از  غم كس  شاد  شود

    اين چه مرديـس ،كه  در  عمر دلي شاد   نكرد

    طبع   مردم  ، همه  چون   فطرت   صياد   شده

    همه   خواهند   بـگيرن  ،  يكي    آزاد    نكرد

    فردِ   صياد   صفت  ،  خلق   به  زنجيـر    نَـبند

    صيدِ  در  بنـد  ،  دعـا    همـره   صياد     نكرد

    فرد  صياد  ، كه   بيدادگر   و  بد  نَفَس    است

    آن   زِ  آسايـش   صيدش ، نفسـي   ياد    نكرد

    زخم  شمشير  مزن ، زخم   زبان   بدتـر   از  آن

    دست   بر  زخمِ  كه  بُرديد ،كه   فرياد   نكرد

    جانم   از   زخم   زبانـت   دل  ملت     مَخراش

    زخم  چون   زخم زبان ، خنجر  فولاد     نكرد

    هركه  با  جور و جفا  بود و ستم  كرد  به خلق

    هيچگه  خلق  از  آن ،نام  خوشي   ياد     نكرد

    كارملت گذرد يا به ستم يا به خوشي يا سر زور

    رو  سفيد  آنكه  به  ملت، ستم   ايجاد     نكرد

    با   زبان  خوش و خوش  خلقي  و دانستن  كار

    كه   بُد  اين  كار  بنا  كرد  ، كه   آباد    نكرد

    نازم   آن  غيرت  و  وجدان   و  هنرمندي   كار

    كار   با   عدل  نـمود ،  از   ره   بيداد     نكرد

    هر كه   بيداد   نكرد  و  به   عدالت      گرويد

    هيچ كس  نام   نكويش ، به  بدي   ياد    نكرد

    هر كه  بيدادگر  است ،آن  زِ خدا  بي  خبرست

    در   توانايي   خود ، آن   به كس   امداد   نكرد

    چه خوشس،اين هنر از دست كس اَر ساخته شد

    هيچ كس را به  جهان،خون دل و  ناشاد   نكرد

    آنكه  بيداد  و ستم  ديد و جفا  ديد ، چه گفت:

    گفت:بِـه  بود  اگر خالق ما،خلقت بيداد  نكرد

    هر  كه   دانسته  به  مخلوق  خدا  ،  ظلم   كند

    اين  خودش  واضح و پيداست كه  شدّاد  نكرد

    وارد  علم  و عمل   شو ،كه   شوي    روح فزا

    هر كه  اين  كار  نكرد، روح خود  آزاد  نكرد

    كار  دانشـور   استاد  ، نه  ظلمس   نه      غلط

    آنكه   كارش  غلطس  ، خدمت   استاد    نكرد

    از  دست   كه   مي نالـد   ،  بيدادگر       نادان

    كار  بد  خود  را ، بر  عدل  كه   بنياد     نكرد

    مرد   بيداد گري  را  كه  نبودش   بازوي   زور

    آن   زِ  افتاده ي   بيداد   و ستم  ،  ياد     نكرد

    سرو   آزاد  منش  ، چونكه  بلند  است  و  قوي

    جز  حقارت4، نظري   بر   سر  شمشاد    نكرد

    هركه  سر پنجه ي  شيران ، به  دليري بشكست

    صيد   بشكسته   و  افتاده    را     آزاد      نكرد

    آنكه  بيداد  و جفا   را ، بد  و   بدكاري    ديد

    عمر  خود   صرف  جفا5  و  ره   بيداد    نكرد

    آنكه   بيداد  و جفا  را  ،  نـپسنديد    به    خود

    هيچ   بيداد    به   يك   ملت     آزاد       نكرد

    داني   از   اين   ستم  آباد  ، سبكبار   كه    بود

    آنكه   آلوده  خودش ، زين   ستم آباد      نكرد

    كار  نيكي    حسن    امروز    بنا    كرد   يقين

    كين6  چنين كار يقين ،رستم  و  فرهاد   نكرد

    ٭٭٭

    1- ظلم و ستم      2- مگر نه       3- گرگ خوي و سرشت       4- ذلت – خواري    5- ظلم و جور     6- كه اين

     

    آمار

    Loading

  • هنوز نظری ندارید.
  • یک دیدگاه اضافه کنید

    دیدگاهتان را بنویسید · لغو پاسخ

    برای ارسال نظر باید وارد سیستم شوید

    پیشنهاد به شما

    شعر دوبیتی259/ حسن مصطفایی دهنوی

    هر دل دانا كه شد ، آيينه دار  حرف دوست درهمان آيينه مي بيندكه حرف آن نكوست گوييـا  شب   زنده داري   در …
    • دوبیتی

    شعر دوبیتی239/ حسن مصطفایی دهنوی

    خداي  ما از  آن اول جهان را كرد ايجادش ولي  آدم نبود   آن  روز  خدا  بنهاد بنيادش بني  آدم كجا بودند ،…
    • دوبیتی

    ترجمه‌ی شعرهایی از شیما س عمر / زانا کوردستانی

    بانو "شیما س عمر" (به کُردی: شیما س عومەر - به انگلیسی: Shaema S Omar) شاعر کُرد زبان زاده‌ی اقلیم کردستان…
    • شعر سپید

    شعر دوبیتی305/ حسن مصطفایی دهنوی

    اي خدا رزق من واين عمركه ازخوان توبود خاك زاري  سـرم   بـر  دَم   ايوان   تو بود جمله آدميان   و …
    • دوبیتی

    اشعار کوتاه ۰۱ / زانا کوردستانی

    اشعار کوتاه زانا کوردستانی (۱) دریا دور بود وُ ماهی، به تنگ کوچک‌اش دل بست. دیگر باور نکرد، --قصه‌ی…
    • شعر سپید

    شعر دوبیتی 408- حسن مصطفایی دهنوی

    در  يَـم   توحيد ، گـر   اسرار    نيست آنهمه   اسـرار   جهان  ، كار   كيست گر  تو بشر  ،كار  خودت  از …
    • دوبیتی

    ترجمه‌ی شعرهایی از آسو ملا / زانا کوردستانی

    ترجمه‌ی چند شعر از آسو ملا (ئاسۆی مەلا) (۱) چترم را باز می‌کنم، نکند اشک‌هایم را ببیند - مام…
    • شعر سپید

    شعر دوبیتی 352 / حسن مصطفایی دهنوی

    حسن  اين نكته  دانش ،بَـرِ دانـا چه  نكوست هركه اين نكته نداند سرآن همچوكدوست دانش اَر نيست دراين جامعه…
    • دوبیتی

    شعر لباس عید / حسن مصطفایی دهنوی

    « لباس عيد » ياور  آنکه  آرزوی  همان دشمنس  به   من آن  دشمنی  کند ، نَبُود  عاشق   آن    به من یارب…
    • غزل

    کلیه حقوق برای هنرات محفوظ است 1404 - 1398

    سبد خرید