متن شعر
هــر نـفــري را كـه نــكــو سـاخـتـــش
تــا كــه دگــر بــاره نـــپرداخـتـــش
گـر بـه ره ديـن خـــود آســـان نـرفــت
در ره دشــوارتــــر انــداخـتـــش
٭٭٭
به بـاد خرمـن مـردم زدن زِ بي هنري است
بـدان كه بـاد تقلب نشـان بـي هنـري است
هـر آنكه با خبر است آن هنـروري دانــد
زِ خودهنربنمايد كه همچنان گوهري است
٭٭٭
به بـاد دانـش ملت زدن زِ بي هنري است
چنان كه بي هنري كار فرد كينه وري است
توان زِ دانـش دانشــوري اطاعــت كــرد
اطاعت از ره دانـش كه كار معتبري است
٭٭٭
يكي است تُركي وتازي به هرزه گردي دنيا
كه هـرزه گـردي ،زِ بيهودگي شـود پيــدا
خـداي هـر دو جهان اول اين بنـا بنهــاد
خـودش بنـا بـنموده ولــي نگشتـه هـويـدا
٭٭٭
خــداونـدا بـده دانـش تـو بـر من
كـه تـا باشــم زِ جــور خـلــق ايـمــن
مـــرا دانـــش نـمـي بـاشـــد خـــدايـــا
تـو را دانـــش بـُوَد افــزون زِ خـرمــن
٭٭٭
نسیم گلشن حسن مصطفایی دهنوی
یک دیدگاه اضافه کنید