متن شعر
خــداونــدا تـو بـر مُـلـكـــت اميـــري
تــو هــر افتــاده اي را دسـتـگيـــري
چـه كـم گــردد زِ لطفــت گر بســازي
رهــا از ظلـــم خلقـــت يك اسيــــري
٭٭٭
من در ره دنيــا چو گُل و غنچه شكفتــم
ياران اثر زنـدگي ام ديـدم و گفتـــم
دوران اجل بود كه من آمـدم اينجـــا
از چنگ اجل كـي بتوانـم به در افتـــم
٭٭٭
يارب اثر قـدرت تـو ديـدم و گفتـــم
پنـد علمــا هـر چـه بگفتنــد شِـنُفتـــم
يارب عجب اينجاست،كه من در ره توحيد
سخت است كه در چاه فنا،بي جهت افتــم
٭٭٭
چراغـي را كه يـزدان روشنــش كــرد
كسـي نتـوان كه آن را خاموشــش كــرد
هــر آن فـردي بـه يـزدان كينـه وَرزد
تـوان يــزدان بر آرَد از سـرش گــرد
٭٭٭
چـراغــي را كــه يــزدان بـر فــروزد
كس اَر فوتـش كنـد ،خــود هم بسـوزد
هـر آنكـس با چـراغ حــق بـســـازد
لبـاس عاقبــت بــر خــود بــدوزد
٭٭٭
نسیم گلشن حسن مصطفایی دهنوی
یک دیدگاه اضافه کنید