متن شعر
هـر كار نيك و مرغوب دائم اشــاره كردم
هرعيب ونقصي آن داشت دائم شماره كردم
با كار زشت مردم كـي انـس و الفتـم بود
از كــار زشت مردم دائـــم كناره كردم
٭٭٭
خداوندا غلط كردم، اگر كاري غلط كردم
جواني بود و مغروري،اگر لهو ولعب كردم
خداوندا تو رحمانـي بــبخشا معصيت هايم
به پيري كار اصلاح و صوابي هرچه كردم
٭٭٭
اين راه صاف دنيـا ، دارد چرا كراهت
اول كه راه رفتيم ، مي بودش اين بدايت
به به چه راه خوبي، صافست عيش ونوشش
تا يك نظر نبنديـم ، بر پنـد و بـر هدايت
٭٭٭
مـــَـشـو غـَــره بـــر مال دنيـــاي دون
مــينـداز ، حــرفـــت ســر هـــر زبون
هـــر آن مــال و ثــروت كــه اندوختنـــد
به حـــال شـــما كـــي شــود مــهربون
٭٭٭
ديگر شب شــد كــه غــم رو بـر من آرَد
همــان غـــم بــر ســرم آيـا چــه آرَد
مـــگر اي غـــم به دنيـــا جــا نـــداري
كـه دائـــم بــر دلـــم باشـــد قــرارد
٭٭٭
نسیم گلشن حسن مصطفایی دهنوی
یک دیدگاه اضافه کنید