متن شعر
خـــدا حكم تـو بـر من هســت جــاري
طلــب كردم شــب و روز از تـو يــاري
خـــدايـا صــحّت جســمم فزون كــُن
كه بــتوانـــم كــنم شــب زنده داري
٭٭٭
در راه و رسـم دنيــا هـر گه كه پا نهادي
علم تكامل از خــود اصلاً نشان ندادي
از راه و رسم دنيــا بـرگرد اي بـرادر
در راه و رسم دنيـا در دامش اوفتــادي
٭٭٭
به دنياي دنـي بنگر،به دقت گر نظر كردي
تمام مال وثروتها به چشمت مي بُود گردي
زِمن بشنو قناعت كُن ، بر اين دنيا مشو غرّه
خود از دنيا رَوي آخربه ناكامي و دلسردي
٭٭٭
داد از فســاد چرخ و گرفتــار كردنــش
بسيــار آن فســاد گذارد به گردنـــش
آن مــرد اگـر كـه هـرچه نكوكـار مي بُوَد
دشمـن بر آن شـود هم اولاد و هم زنــش
٭٭٭
يارب تو آگه هستـي من منتظـر به لطفــم
آن امـر و نهــي پاكـت بر بندگان بگفتـــم
گل گفتن محمد(ص) بر من كه اين اثر داد
من همچنـان گل تو،بر خلـق تو شكفتــم
٭٭٭
نسیم گلشن حسن مصطفایی دهنوی
یک دیدگاه اضافه کنید