شعر دوبیتی 411- حسن مصطفایی دهنوی

آدم      دانـا      دل     نيكـو      لـقب

كـي   بُـوَد   از   مـردم   ديـگر   عقب

از  هنـر  و  علـم  و ادب ، شعـر گفت

تا   همـه    مـردم    بـشون   با    ادب

٭٭٭

آدم     نـادان  ،  كه     نـدارد       ادب

بي  خبـر  است  آن  ، زِ  عنايات  رب

علـم   و  ادب  ، لازمه ي    آدم   است

هـم  به  عجـم لازم  و هـم  بر  عـرب

٭٭٭

ميل  هر آن  كس  ،پـي  دينداري  است

رو  به  خدايـش ، به  وفـا  داري است

همّـت    مـردان     نـكو   كار     بـين

هـمّتش    از  ، رتبـه   بيـداري    است

٭٭٭

ميل  هر آن  كس ،پـي   بدكاري  است

عاقبـتش ،  رو   به   گـرفتاري    است

كار   خطا  كاري   و هـر  كار  زشت

حاصل   آن ، عاقبـتش   خواري  است

٭٭٭

در   يَـم    توحيد  ، سـزاواري     است

دست  خـدا ، بهـر   بشـر  ياري است

اي  بشـرا ،كار  تو  گـر  دست  توست

مرگ   برايـت  ،چه   گـرفتاري  است

٭٭٭

نسیم گلشن    زنده یاد حسن مصطفایی دهنوی