شعر حق ناشناس / حسن مصطفایی دهنوی

« حق ناشناس »

ناشيِ  حق ناشناسي،كُشت حقوق و حق  ما

ناشي حق  ناشناس،نـشناسد حقوق وحق ما

از  اول   جوانـي   و   در   عهد     كودكي

حق   مرا   بكُشت  و  بـزد  از   حقوق   ما

هركس حقوق خود ، به ره هرزه  بر گرفت

حق  بشر نـداند  و غصب   است   حق   ما

فرياد از اين زمان ديگر رسم حق كه نيست

رسمش  بكَند ، ريشه ي  درختان   باغ   ما

گفتم به حق كُشي ،تو حقوق خودت  بجو

گفتا  بُوَد  به  ضربه ي  چوب و چماق   ما

گفتم   بـرادرا  ،  تو   حقـوق   مـرا    مَبَـر

گفتا  نكـو   بُوَد ، به  دماغ   و  مذاق    ما

اين حق كشي و هرزه گري ، بوده از قديم

با حرف حق ،دغل شده اس رسم چوق  ما

ما را  هميشه وِرد  زبان ، حرف حق بُدست

امّـا  هميـن   بُود   ، دهـن   پُـر  دروغ    ما

افعال  حق  و كار  حقيقـت ،مجـو  زِ كس

پرتابي  است  بر  همه  سنگ و كُلوخ    ما

اين گمرهي  و حق  كشي  از دوره ي يزيد

سوغات  جاهليـت  است  ،  آواز   بوق  ما

افكار  حق و حرف  حقيقـت ،مكن  طلب

هر چند  طلب كني ، نَـبُود  جز  دروغ   ما

افعال  زشـت  و  بيهـوده  و  كار    ناپسنـد

در  دادگاه   حق  ، چه  دهد  بر  وثوق1 ما

ما  را  به  روز  حشـر  ، جزايي  نـمي دهند

افعال  ما  زِ ماست ، خود  آيد    سراغ   ما

الله اكبر !  از  خلق  كج  فهم و  كج  منش

طاوس   بيـنند ، اين  پَـر  و  بال  كلاغ   ما

هر كس  كه  معتقد  بـشود ، بر طريق  حق

بايد  كه  كاه و  جو  بدهـد ،  بر  الاغ   ما

ما  هيچ  وقت، لقمه  حرامي   نـخورده ايم

از  شير  گوسفنـد  بود، ماسـت  و دوغ  ما

آب مباح2 را  كه نگفته  است، خدا   حرام

آب  حلالس، اين كه  بيايد  به  جوق3  ما

يارب تو شاهدي كه چه خويس اين زندگي

فرقـي  نـدارد  عقد  و  نكاح  و  طلاق   ما

همچون حكومتي ،چه ضرر دارد  اي  رفيق

مردم  مي ترسن از شرر  حرص و داق4  ما

فردي  ديگر به ما  نتوان ، حرف  حق   زند

مي  ترسن  از  شلوغـي   و  دور  شلوغ   ما

اين بحث وگفتگو،غلطس اي  حسن  مگو

اينها  كه نيست  خوش  به مشام  و مذاق ما

٭٭٭

1- اعتماد     2- حلال – مشروع      3- جوب      4- عيب گوي مسلمانان -كوبنده

دیوان  اشعار  حسن مصطفایی دهنوی