شعر علم عقلا / حسن مصطفایی دهنوی

« علم عُقلا »

اي كه بر  وِرد1 زبان،صحبت نيكت  بُوَدت

نيكي  از دست  مَده،تا  كه سعادت  بُوَدت2

پيروي از هوس خلق  جهان، گمرهي  است

صحبت   نيك   بشر ،  راه  سعادت   بُوَدت

آنچه  از بهر خودت، نيك و بد  آيد  به نظر

نيكت از بهر بشر خواه،گر ره خدمت بُوَدت

گر تو دلبسته ي نيكان شدي از پندٍ   كسي

پند  دادن   به  كسي  ،  راه  سعادت   بُوَدت

اي  دل آن صحبت  پيرانِ  جهان ديده   شنو

صحبت   پيـر  جهان ديده ،  دلالت   بُوَدت

پند از علم، بهر  خدا  گر  بدهي  بر ديگران

خالق  كل  بشـر، راهبر  راه سعادت  بُوَدت

صحبت از پيرِ خِرد،شد مَثَل ازكشتي نوح(ع)

اندر  اين  بحر فنا ، كشتي   نوحت    بُوَدت

يوسفا  دلو3 و رَسن4  آمد و  وقتت  بشناس

اين  دليلي است كه از  چاه ،نجاتت  بُوَدت

اي كه هرگُم شده از صوت وندايي به رهند

من گم گشته  تو جويم،كه  عنايت  بُوَدت

اي دل  آن كعبه ي  مقصود،كه باشد  بنگر

گر  زِ فيض  ازلش ، بهره  و قسمت  بُوَدت

اي  دليل  دل  گم گشته، زِ  ما   دور  مشو

چونكه هر گم شده را ،ميل  نجات   بُوَدت

اي  فرو  رفته  به  گرداب  بلا ، خود هنري

گر  زِ  گرداب  بلا  ،  ميل  نجاتت   بُوَدت

يارب  آن كعبه ي  مقصود  مرا ، خود  بنما

گر  به  خواهان  خودت، ميل عنايت بُوَدت

اي كه با صدق و صداقت،به ره كعبه  رَوي

صدق وصافي مده از دست ،بشارت  بُوَدت

آن همه  صحبت قرآن و نصيحت  به  جهان

گوش كن تا زِ شياطين زمان،نجاتت بُوَدت

راه كبر و هوس و  پيروي  از  نفسِ  خودت

بار سختي است،فشارش ره  عذابت  بُوَدت

اي كه  انعام5 طلب  ميكني  از خلق  جهان

بر  تو  انعام كند  خالق  و  بر سودت  بُوَدت

اي  حسن  پيرو  دانش  بشو  و علم و عمل

تا   كه  علم عُقلا6  ، باز   نصيحت   بُوَدت

٭٭٭

1- دعا     2- باشدت     3- سطل     4- طناب       5- نعمت دادن        6- خردمندان

دیوان  اشعار  حسن مصطفایی دهنوی