شعر عارف دانش / حسن مصطفایی دهنوی

« عارف دانش »

گفتن  که  نصیحت  بُوَد  ، از  خالق   یکتا

وَرنه1  چه  بُوَد  سود  من  از ،  گفتن   اینها

از  بس به جهان  صحبت  هر  نکته   شنیدم

بر  طبع  من  آسـان  شده ،   سنجیدن    آنها

ای  عارف دانش  ،  سخن   معنویـت   گو

تا  نطق   تو  باشـد  ، همه  جا    ذکر زبانها

ای  موش  مزوّر2، به  یقینم  که  تو  هستی

بر   دانش   و  علم   علمـا   ،   رهزن   آنها

ای  پیر  طریقت ،  سخنی  گو  به  حقیقت

انعام    بکن  ،   پنـد   نکویی    به   جوانها

ای  زاهد  مفلس3، به  هواخواهی  آن  حور

بیدار     بشو  ،  تا   نکنی   طاعت    حورا4

ای  ناصح مشفق ، تو نصیحت  بکن از دل

شاید   اثرش   را   بشناسی  ،  به      درونها

پندی   به  پَـراندم ، من  از این   بُـرد  زبانم

پُـر  زورتـر  آمـد ،  زِ  همه    تیـر    کمانـها

پندی  که  بگفتم  من ، از  این   تیغ  زبانم

پُـر  زورتـر  آمـد ،  زِ  همه    تیغ      زنانـها

امروز    تویی   داور   این   محکمه ی   ما

باشـد   نظـرت ،  محکمه ی    داور    فردا

ای  پیر  جهان  دیده ، تویی  رهبر   مخلوق

در  راه   غلط  ، مستِ    غرورنـد   جوانها

ای  روح  سلیمان ، به  نگینت   نظری کن

می سوزم  و از  جاهل  و از دیو  و  ددان ها

این   قدر   بدانید  که   این    فکر   شماها

تابع   به   هوس    باشد  و   جویای   هواها

ای  ملت خودبین ، نظر  خود عوضش کن

اسرار   حقیقت   که  بُوَد  ،  ضد      شماها

آنها  که   نصیحت   بکنن  خلق  جهان  را

این  رأی   تو  باشد  به  یقین  ضد  همان ها

ای  پشه ی  بی  پَر، تو کجا  سیر توان کرد

بر   اوج  فلک  ، پَـر  بزنـی   همـره    عنقا5

ای گربه ی خود بین،توکه بر موش  دلیری

در  بیشه ی   شیران  ،   نتوان   دیدن    آنها

هر  کس  که نصیحت ، زِ بزرگان  نشناسد

بر  جهل  خود  افزون کند  و  زحمت  آنها

نیکان   نـتوانند  ، که   نصیحت     نـنمایند

چون  بار   امانت   بُوَد   این   گردن    آنها

ای  منعم  صحت ،نظری کن   به مریضان

تصدیق  بکن  صحت  خود  ، سختی   آنها

ای   فرد   توانگر ، تو که   مغرور  جهانـی

پیران   و  ضعیفان  ،  چو   تو   بودند   توانا

امـروز  که  شـد   نوبت      فرماندهی    تو

فرمانده ی    تو    هست  ،  خداوند     تعالا

با  چشم  بصیرت ، بنگر    نظم   جهان  را

تنظیم   نموده   است  ،  چنین   خالق   دانا

نظمی بنموده است، اصولی و درست است

لیکن   عوضـی    می نگرد   این   نظر   ما

هر  کس    اثر  عاقبت   کار   جهان   دید

بر  اهل  جهان  گفت : مخور  غصه ی  دنیا

هرکس که حقوق  دیگران  را بکند غصب

بر  باد  فنا   می رود  ،  احقاق       همان ها

جانا   مَثَلي    هست  ، بشر  را  به  خداوند

موري    نـتواند      بـپَرد    از    سرِ     دريا

عقل   بشر ،  از   جُستن   آن   ذات    الهي

عاجز   بُوَد   و  گفتن   آن  صحبت    بيجا

آنان  که   نظـر   در  ره  توحیـد    نمودنـد

بنما   نظرت  را  تو  حسن  ،  در   ره   آنها

٭٭٭

1- و اگر نه     2-  حیله گر- شیاد   3- محتاج – درویش  4-  مفرد  حور  (زن بهشتي )   5- سیمرغ

دیوان  اشعار  حسن مصطفایی دهنوی