شعر دوبیتی276/ حسن مصطفایی دهنوی

بر جرم و خطاي  من  افزون  نـكند    دردم

فريـاد    بـر آوردم    آيا   چه   خطا   كردم

صد بار  اگر  دردم  افزونتـر از  اين  مي شد

من چاره كجايم بود  ، آيا  چه  توان  كردم

٭٭٭

آنها  كه  با  ريـا اند  در  راه حق  به خوابند

از هـر   ريـا كاري    پا بست    بر   عذابند

راه غلط همين است ،شيطان صفت هم آنها

بيچاره ها    نـدانند   از  كيست  ،  انتخابند

٭٭٭

از  قهـر  خدايت ،حسن  امروز  حذر   كُن

آن وسوسه  شيطاني ات،از دل تو به در كن

صد جا  كه  خدا گفت،مرو جانب  شيطان

برجانب حق،سوي  بهشت اش  توسفر كن

٭٭٭

هر كس  به  ره  دين  خداونـد   مبين  است

از  فيض  خداوند  بهشتش   به  يقين  است

بـر  دين   خداونـد      تعالـي        بگراييـد

بر  گردن ما طُرفه طلسمـش  ره  دين است

٭٭٭

جانا سخني  گفتمـت   آخر كه همين است

مرگت  كه رسد جاي تودر زير زمين است

گر  دين  خـدا   را   تو   مقدم    نـشمردي

آن  قهرخدايت به تو صد جا به كمين است

٭٭٭

نسیم گلشن   حسن مصطفایی دهنوی