متن شعر
اگـر بــر خلــق حــق ،آتــش فــروزي
تــو هـم بايـد در آن آتـــش بــســـوزي
اگــر آتــش زدي بــر بــي گناهـــي
لبـــاس دوزخ خـــود را بـــدوزي
٭٭٭
تــو گــر بـر اهـل حــق ،آتــش فــروزي
زِ قهــر حـق ،خـودت بايــد بـــســـوزي
بــترس از قـهــر حـق ، آتـش ميـــافروز
وگـرنـه خــود در آن آتــش بــســـوزي
٭٭٭
دو جا غلط بُـوَد از آدمـي سخـن گفتن
يك جا به جايـش نگفتن و نابجـا گفتن
كسي كه جاي سخن گفتنـش نمي دانـد
كجا توان سخنـش را به مثل دُر سفتن
٭٭٭
دووقت ،وقت به جايي است برسخن گفتن
يكـي نگفتـن بيجــا و جـاي آن گفتن
سخن كه در نظــر عارفــان نكــو باشــد
همان بُـود كه به جايش سخن توان گفتن
٭٭٭
دو وقت نقص سخن باشد و سخـن گفتن
يكي نگفتن در وقت و دگر وقت نا گفتن
هر آنكه وقت سخـن گفتنـش نمي دانـد
گمان مـدار كه در وقت آن توان گفتن
٭٭٭
نسیم گلشن حسن مصطفایی دهنوی
یک دیدگاه اضافه کنید