متن شعر
ما تجربـه كرديـم دو صـد تجربه هـا را
ديـديـم به هـر تجربه شـان عـلت و هـا را
ديـديـم كـه ناديـده و بـي تجربـه گفتنــد
بـي تجربـه و فكـر خـطا ، مـعجزه هـا را
٭٭٭
تـرك تـولـــي و تـبـــري مَــــكـُن
رو بـه خـــدا فـكـــر مـهـمـتـــر بـكـن
اين دو صـفت مـي بردت رو بـه خـدا
گــر نـپـذيــرفت نــكوتــر بــكــن
٭٭٭
روح صـفـــا دار و معـطـــر بــكــن
روح وچنان روح پيامبـر(ص) بــكــن
تــا بـتـوانـــي بـه ره حـق روي
گــر نـد هــد راه فـزونـتـــر بــكـــن
٭٭٭
رو بـه فضـا مي رويـم ،بر اثر حرف دوست
هـر بـشـري روح آن شـايـق گفتـار اوست
هـر چه تصوّر كنم دوست نشايـد بـديــد
وَرنـه هـمـه آدمـي،مايـل ديــدار اوست
٭٭٭
آدمي از بندگي،نـزد خدايـش نـكوســت
اين از سخـن آدم و روز ازل گفتگوســت
كـي بـتوان آدمـي ره نـرود ســوي حق
جمله ي سرهاي ما در خَم چوگان اوست
٭٭٭
نسیم گلشن حسن مصطفایی دهنوی
یک دیدگاه اضافه کنید