شعر دوبیتی159/ حسن مصطفایی دهنوی

ازمن زبان به ذكر و صفاتت،به گفتگواست

از آب  ديده ام، سر ودست مـرا وضو است

يارب  عنايتـي ، كه  عبادت  كنـم  تو    را

تا اين سرم به ذكرتودرسجده و ركوع است

٭٭٭

اين دل ،  به شوق گلشن  پُـر افتخار دوست

جوياي  آبشـار  و  لب   جويبـار     اوست

اين دل نمرده است و شود زنده تـر  به عشق

عشق  اَربه حق بُود به جهان يادگار اوست

٭٭٭

سخن  زِ معنويت ، هر كه مثل  يزدان گفت

و يا  به  راستي  واز طرز فكر وايمان گفت

سخن  به طرزحقيقت كه گفته شد ،بشناس

عجب مدار ، اگر  مـور  يا  سليمان  گفت

٭٭٭

اين  شوق   آشنايـي  من   با  تو  چون  شود

گر اين دلم  به  شوق  لقاي  تو  خون شود

خود كي نشان دهي  و به من صحبتي  كني

گر عمر من  و ملك جهان  واژگون   شود

٭٭٭

علمي نمي توان  يافت ، از فرد  هرزه گويي

چون هرزه گو  ندارد، علمي  به  گفتگويي

از هرزه گو مترسيد ، خود بايد  آن    بترسد

حرفش بُـوَد  چو مويـي ، بيهوده  گفتگويي

٭٭٭

نسیم گلشن   حسن مصطفایی دهنوی