متن شعر
رفيقـا گـر بـيايـد خـرده سنگي
خدايـت را تـو ياد آور به رنگي
نـشايـد كينـه ور گـردي به دنيـا
كـه دنيـا كينـه ور شد، چون پلنگي
٭٭٭
بـرادر جان به وقـت كار تنگي
زِ حلم و صبـر خود بنمـا درنگي
اگـر دنيـا بجنگـد با تو صد بار
تـو نـتواني كه بـر دنيـا بـجنگي
٭٭٭
دل بِـدهـم در رهـت از بندگـي
تا نـرود در ره پـژمردگـي
سـر بـنَهـم بـر سـر فرمـان تـو
فَــرِ تـو دارد سـر ، سـر زندگـي
٭٭٭
بنـده زِ ترسـت بـكنـد بندگـي
تا كـه نـبينـد زِ درت راندگـي
طاعـت حُـكمت بـكند روز و شب
هـر كه بُـوَد از تـو به ترسندگـي
٭٭٭
هـر كه نـيايـد به ره بندگـي
مـي رود آن در ره آزردگـي
گـر نـكند تـوبه زِ كـردار خـود
زندگي اش مـي شود آن مُـردگـي
٭٭٭
نسیم گلشن زنده یاد حسن مصطفایی دهنوی
یک دیدگاه اضافه کنید