شعر بیقرارم – نعمت الله سیادت مقدم
بـی قــرارم برای دیـــدنت
شرارها شعــــله بر جانم
میشکد برای دیدنـــت
بــاید باشـــم شعــــله
تــــا روزی کـــه ببینمــت
بی قــــــرارم و در قفس
زندانی گفـــــتم کــــه
به پــــای زندانی ماندن
فرقی ندارد با آن مرغ
در بند زندانی حــــالـــو
روزت نیســــت کــــم
تر ز مــــنی کــــه فلــک
شـــــب و روز ها را
برایــــم بر عکس میکند
دانــم ز جســــم آزادی
لیکن فکــرت با مــن هم
سلولیســت گــر آمدی
فکــرت بــبری آزاد کـنی
نه را بـــگو آزاد شـــو مــــرا
ز عـــــشقت فارغ کـــــــن
با خود کمــی آب بیـــاور
مــرا هم خاموش کن ثـــواب دارد!
نعمت الله سیادت مقدم
