شعر دوران بد – نعمت الله سیادت مقدم
شدم در همان دوران
نوجوانی انتهای رطـــب
در سخن با مهتران
بالاتر ز ادب
سخن خردمندانه پدر
آویز گوش من پســـر
و رفت در سر
بر سر سفره همیشه حـــــلب
نیســــت اندر این
دوران بد یک یار
خــــوب پر ز ستــــر برای من!
واقعــا نعـــــمت عجـــــب!!
حیف شد انتهای خوبی
کردن های من بر آدمان
بد این دوران بد!
اندر دوره ای که زن
پوشیده جامه مرد
وای بر این دوره که
اعتبار آدم خوبش کم تر ز
ســـــگ
خردمندانش در جهالت چـــــو
آدمان بد دوران
قبــل!!
انـــدر خــــرد خـــر
وای بــــر این دوران بـــد
عزرائیل بیا مرا هم ببر که
نیست
خوب غیر بد در این دوران بد!
نعمت الله سیادت مقدم
