متن شعر
زِ مهـر خـود ، به عهــد حـق وفــا كُــن
بـه عهــد حـق ،خـودت را آشنــا كــن
دليل از بهــر قـرآن خواندنـت هســت
زِ قـرآن خــواندنـت دردت دوا كــن
٭٭٭
دلـيـل ديـــگري آرَم ادا كـــن
بيــا هــمراه قــرآن رو بــه مــا كـــن
تـبـهـكـــاري نـمي شـــايـد ، در اين راه
خــودت را از تـبـهـكــاري جـدا كـــن
٭٭٭
ره قــرآن بـه مـا هـا پــر بـهـــا شـــد
گــدا شـد هـر كه از راهــش جـدا شــد
چــه راهــي هست نيكوتـــر زِ راهــش
ره قــرآن بـه مــا پــر محتــوي شـــد
٭٭٭
تا در مـدار و مرز عدالت نـمي رويــد
بـر آرزوي خـود به عدالـت نـمي رسيــد
گـر از مـدار و مرز عدالت جدا شويـد
از بهــر مرز عـدل حمايـت نـمي كشيــد
٭٭٭
رفـيـقــان آن صـراط حـق بـجويـيـــد
زِ دانـــش در صـراط حـق بـپويـيـــد
هـر آنكــس بـر صـراطـش جهل ورزيـد
سـر جـهلــش بـه مشت حـق بـكوبـيـــد
٭٭٭
نسیم گلشن حسن مصطفایی دهنوی
یک دیدگاه اضافه کنید