متن شعر
هــر كــه نـه هـمـــراه نماينـــده اســت
در ره تـوحيـــد كـه وامانــــده است
ايـن ره تـوحيــــد بـه ســوي خــداســت
هـر كـه در ايـن ره بـرود بـنـده است
٭٭٭
خــداونـدا مــرا فـريــاد رس نيـســت
مـــگر شـيـــطان به كارم بـلهوس نيســت
خــداونـدا بـه تــو من بـنـــده هـسـتــــم
مــگر عقلم بـه كـويَـــت ملتمس نيســت
٭٭٭
خــــدا افـتــــاده ام در دام شــيـــطان
بــه شـيـطان من نـدارم عـهــد و پـيـمـــان
تـــو اول عـهـــدي از آدم گـرفتــــي
زِ مـولا ايـي تـو، من مـحـو و حـيـــران
٭٭٭
بشنــو بـرادر از من ، بسيـار تـو هــدايـت
تـا راه خـود بـجويـــي در راه بـي نهايـت
با فـكر و درك كوتاه نتوان به ره بــپوييـد
آن راه را بـجوييـد،فكـر بلنـد قامـت
٭٭٭
راه خــدا پرستـي كـي بـاشـدش نـهايــت
پانصـد هــزار منـزل دارد در اين بـدايــت
با فكـر و درك انسان آن راه گر توان رفت
گر فـكر و درك انسان جويـد ره هدايــت
٭٭٭
نسیم گلشن حسن مصطفایی دهنوی
یک دیدگاه اضافه کنید