شعر سقف رویـا – فرزاد صفانژاد

.
شاید یه روزی سهم هم باشیم
با هم شدن رویای دوری نیست ،
من صادقانه عاشقت هستم ،
درمانِ عاشق ها صبوری نیست !
..
در فکرِ تنها بودنم هستم
وقتی که دوری از من و رویأ
میترسم از این خلوتِ بی تو ..،
میترسم از هرلحظه ، از فردا ..
..
دیوانگی تنها گناهم نیست !
من غرقِ کُـفرم ،، خوب میدانم !
آهسته گفتم ، یک جهان فهمید ..،
در هرنمازم ، از تو میخوانم !
..
آغوشِ تو شد سقفِ رویایم ،
با چشمِ دل بنشین تماشا کن …
از میوه ی ممنوعه ات چیدم ،،
نوشِ دلم ، اما تو حاشا کن !
..
دنیا برای عشقِ ما تنگ است ،
مثلِ قفس ، بی پنجره ، دیوار …
میخواهمت ، مثلِ نفس هستی ،
تنها به سویم ، یک قدم بردار
..
هرشب میانِ خواب و رویایم
میخواهمت ، هرشب صمیمی تر
این عشق ، اصلا آسمانی نیست ،
میخواهمت ، هرشب زمینی تر
..
غرقِ هوس ، لبریزِ از حسِ فراموشی
میخواهمت ، وقتی تنت را تنگ میپوشم
وقتی که دستانم ، به موهایت گره خورده
وقتی زِ لبهایت ، شرابی تلخ مینوشم
..
معشوقه ام هستی ولی بنگر که من دیوم !
دیوِ پلیدِ فاصله ، دوری و خاموشی ‌!
ای کاش میشد دیو را مغلوب میکردی ،
با بوسه ای ، در بسترِ خوبِ همآغوشی …
..
…..
فرزاد صفانژاد
…
..