شعر یار رحیم و حمیده بگیرید – نعمت الله سیادت مقدم
بــــگردیـــد و بـــگیـــریــد
یـار خـــــوب رحــــیم و
حمیــــده
من که گشتـــم گیتی چنــین
حــاجت بـــر من بــعـــیده
بـــگردیــد به گـــرد یـــار رحیـــم
خـــــود به عشـــق شقـی
بــــودن در او بعیــــده
گــرفتـــم صـــد هـــا
یاسمــــن و صنـــم
دریــغ از زره ای در
آنان صفت حمیـــده
پاهایــم رسانده فلـک
به حــلب و چشمانم
رفیق رحیمــی نـــدیــده
عمـــری نغمـــه ســرودم
که یار حـــمیده ای بـــشنود
و بیایـد گـــویا نعمت
غریـــب تنها در این ملــک
در رفیق رحـیم و یار حـمیده
گرفتـــن تنـها ضعیــف!
نعمت الله سیادت مقدم
